Üç arkadaşın öyküsü bu. Beyoğlu’nda büyümüş, Beyoğlu’nda yaşayan üç ayrı kişilik, üç ayrı kimlik, üç ayrı insan. Ölümsüzlük merakıyla başlayan ölümler. Her cinayetin ardında gizemli bir neden… Ve soruşturma boyunca adım adım, bina bina, sokak sokak Beyoğlu. O çoksesli, çokrenkli, çokdilli, çokkültürlü Beyoğlu. Günümüzün Babil Kulesi… İnsanın
denizlerin anısına : MEKTUP AŞIK İHSANİ
Demem şu ki sevdiğim, ortaçağdan bu yana bana öyle bir ters geldi ki,1971 Mart,Nisan,Mayıs ve sonrası….Yıkılası mahpushaneler tıklım tıklım evde, yolda,işte, sokakta, on on, yüz yüz, bin bin adam toplanmakta. Anlayacağın ne kadar ben çağımdan ve üzerinde büyüyüp suyunu içtiğim toprağımdan
Sana yapılan zam, milletvekiline yapılan zammın yanında “devede kulak” değil mi? Sen “devekuşu” gibi kafayı toprağa gömerken, arkadaşlar “deveyi havuduyla” götürmüyor mu? “Deveyi diken” insanı seven... Hal böyleyken, alt tarafı deveyi hesaba kattılar diye, “pireyi deve yapmanın” alemi var mı?
İşte hendek, işte deve
ya atlarsın, ya düşersin
baktın olmaz, vazgeçersin
zordur almak bizden kızı...
Sen hâlâ, ne alakası var ekonomiyle diyorsun...
Kız istemeye giderken bile alakası var! Git de gör, düğün alışverişindeki fiyatları, “yok devenin nalı” diyor musun,demiyor musun...
Deveye sormuşlar...
– Boynun neden eğri?
– Nerem doğru ki, demiş.
Nedir bu?
İnsan-deve diyaloğu!
Biri soruyor. Öbürü cevaplıyor.
Gül gibi anlaşıyorlar...
Sen deveyi adam yerine koymuyorsun ama yeryüzünde deveyle konuşan bir Tarzan var, bir de biz.
“Abartmışsın, insan deveyle konuşur mu hiç canım” diyorsan eğer... Otobüste ayağına basana niye “Önüne baksana deve!” diyorsun? O kadar çok kişi başına düşen deve var ki hayatımızda... 7 bin 500 dolar az bile.
heyhat!.
insan...
nasıl anlaştı?.
..
adam uzaktan gördü kadını,
kadın kendi halinde...
derken yaklaştı adam,
kadın ürktü,
MU-AZ-ZAM
Korkunun esirlerinin kapatıldığı devasa hapishaneler olan günümüz kentlerinde kalelerin adı ev olurken, giyilen zırhlara kıyafet deniyor.
Bir olağanüstü hal durumu. Gevşeme, önlemini al, kimseye güvenme. Dünyanın efendileri alarm zili çalıyor. Cezadan muaf bir şekilde doğanın ırzına geçen, ülkeleri esir alan, maaşlardan çalan ve insanları öldüren bu güçler bizi uyarıyorlar: Dikkat edin! Sefil varoşlarda siper almış tehlikeli kalabalıklar kıskançlıklarını kemirerek ve hınçlarını yudumlayarak fırsat kolluyor.
Yoksullar: adam yerine konmayanlar, savaşlarda ölenler, hapishaneleri dolduranlar, her zaman çalışmaya hazır, kullan-at kollar.
Sessizleştirerek öldüren açlık, sesini çıkarmayanları öldürüyor. Uzmanlar, yoksulluk uzmanları onlardan bahsediyor: Onların çalışmadıdkları işleri, yemedikleri yemekleri, olmayan kilolarını, olmayan boylarını, sahip olmadıkları, düşünmedikleri, oylamadıkları, inanmadıkları şeyleri anlatıyorlar.
Oysaki bizim tek bilmek istediğimiz yoksulların neden yoksul oldukları. Sakın onların açlığı bizi doyuruyor ve çıplaklığı giydiriyor omasın?
Sayfa 135 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
