Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
"Çok Etkilendiklerim" kategorisine koyabileceğim oldukça iyi bir kitap.Çok okunmayı hak edecek oldukça duygusal, üstelik iyi anlatılmış bir dram.Mutlaka okunmalı.Bazen düşünüyorum, hikaye mi iyi yoksa çeviri mi diye ama sanırım bu kitapta hikaye kadar çeviri de çok iyiydi ki bu kadar etkileyici bir kitap ortaya çıkmış.
Benim için uzun olan bir aradan sonra ilk kitabımı bugün bitirdim.
Bu kitapla başladığıma seviniyorum. Her ne kadar çoğu yerinde beni üzse ve ağlatsa da sonunda çok beğendiğim bir kitap oldu.
Ilk defa Ahmet Batman okuyorum ve yazarın cümlelerine aşık oldum desem abartmam sanırım. Basit cümlelerden oluşan bir kitap değil her cümlesi kendine özgü bir anlam taşıyor. Kaybetmek acı, umut ise her zaman vardır..
Kitap gerçekten çok hoş ve okunmasını mutlaka tavsiye ediyorum..
Ahmet Şerif izgörende bana her zaman samimi gelen bir dil vardır gerek kitaplarında gerek seminerlerinde. Bu kitabında da kişisel gelişim adıyla ülkemizin nasıl değiştiğini insanımızın nasıl batılılaşmaya başladığını eleştirisel bir dille anlatmış yazarımız. Çeşit çeşit kişisel gelişim kitaplarından örnekler vererek bir çoğunun aslında birbirinin kopyası olduğunu ve aslında o kitapları yazan yazarları incelediğimizde aslında kitapta anlattıkları hayatı kendileri yaşayamazken bizlere nasıl yaşatacağını eleştirmiş özellikle Robin Sharma (ferrasini satan bilge kitabının yazarı) hakkında söylediklerine hak vermemek elde değil. Kitabın bir yerinde de dediği gibi : " Hiçbir şey üretemiyorsan, al hanımı, çocuğu git Çocuk Esirgeme Yuvalarına, bir şeyler anlat onlara, kitap oku. Senin benim gibi adamlar, saat markası, 100 metre kare daha büyük ev, yeni arabayla mutlu olmazlar. Senin için en büyük kişisel gelişim orada yanağına konacak bir öpücük. Ürettiğinin sonucunu bir hayır duasıyla orada alırsın. Öteki koşturmacanın sonu yok be Hıdırım."
Son olarak kişisel gelişimden çok toplumsal gelişmeyi anlatan ülkemizin aslının kişisellik özentisi batıdan aldığını aslında bizim birbirimize kenetlenerek bugünlere geldiğimizi ve bundan sonra ülke olarak kalkınmak istiyorsak yine birbirimize kenetlenmemiz gerektiğini anlatmış Ahmet Şerif izgören mutlaka okunması gereken kitaplardan bence
Selimiye Üçlemesi bitti ama beni de bitirdi, üzdü, sinirlendirdi, huzursuz etti, yüreğe vicdana dokundu. Yılmaz Güney, Hücrem kitabında düşündürdü, sordu soruşturdu, üzdü, yer yer sinirlendirdi çoğunlukla da huzursuz etti. Salpa’da ise bunların seviyesini biraz daha arttırdı ve gümbür gümbür Salpa ile soruşturdu yaşadığımız gerçekleri, “Anlat be Salpa anlat” dedikçe sanki arka fondan “güm güm” diye sesler duyuldu, her bir cümlesi her bir sorusu gümletti sayfaları. Sanık kitabında ise Yaşar Yılmaz ile beraber bizleri çaresiz bıraktı, öyle bir üzüp huzursuz etti ki sinirlenmek istesek bile sinirlenemedik, ne geline ana diyebildik ne de oy anam oy desek de sesimizi duyurabildik. Yazmak istedik ama yazamadık, ne yazacağımızı bilemedik, ne yazabilirdik ki Yaşar, suçun yoktu ki senin.
Kitabı okurken yoruldum, Yaşar Yılmaz işkencelere maruz kaldıkça koskoca tarihimizin belki de tarihimizden de büyük koskoca ayıplarını okudukça utandım, kendimi hepimizi suçlu hissettim. Çoban Sülü ve Ecevit suçlu demek, onların suçlarının size atılmasının ayıbı ve Yılmaz Güney’in her huzursuz edici cümlesi ile beraber yıkıma uğrattı beni. Kanlı Pazar, Altıncı Filo olayları neden herkesin üstüne atılır Salpa diye Salpa’ya sormak istedim.
Yenildin be Yaşar, faşizme karşı dik duruşuna rağmen yenildin, hâlbuki bu zulmün yenilmesi gerekiyordu ama elbet olacak Yaşar elbet bu da olacak, hücrene, hücrendeki duvara boşuna yazmadılar o yazıları, sakin ol arkadaş sen paniğe kapılma. Zafere kadar savaşacağız ve zulüm mutlaka yenilecektir.
Uzun bir süredir inceleme yapmadım. Çünkü okuduğum film ve kitap incelemeleriyle kendi yorumlarımı karşılaştırınca ciddi bir fark gördüm ve yazdıklarımdan utandım. Adamlar oturup kitabı bitirip en güzel cümleleri ayırt edip bulabiliyorlar sonra da kitaptan örnek vere vere toplumsal analizinden karakter psikolojisine kadar verilmek istenen asıl
“Daha çok anlat” dedim.
“Hoşuna gidiyor mu?”
“Çok. Elimden gelse seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum.”
“Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?”
“Gider gibi yaparız.”
Bugün, kendisiyle geçen yıl tanıştığım Şeker Portakalı var!
Bu kitap, “Günün birinde acıyı keşfeden küçük bir çocuğun öyküsü” diye tanımlanıyor.
Satır
