Bağışla beni anne! Babamdan söz etmemin sana acı verdiğini biliyorum. Sen onu çok sevdiğin için acı duyuyorsun. Böyle üzgün üzgün bakma bana. Sen bundan yirmi yıl önce ne kadar mutluysan ben de şimdi öylesine mutluyum. Ah! bırak hep mutlu olayım!
mutluyum mutlusun mutlularmış
Bütün mutlu aileler birbirine benzer, her mutsuz ailelerinse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır
Sayfa 120Kitabı okuyor
Gençliğin mutluluğu, gençlerin kendileri dışında neredeyse herkesin inandığı koca bir yalandır. Hiçbir gencin, "genç olduğum için aman ne mutluyum" dediği duyulmamıştır. Ama her nedense ihtiyarlar "Ah! Gençken ne mutluydum!" diyerek kendilerini aldatıp dururlar. Ailesi ve çevresi tarafından az çok korunan bir çocuk, on altı on yedi yaşına varıp, kimliği henüz gelişmeden, kendini savunma mekanizması henüz işlemeye başlamadan ;toplumun, insanların, cinselliğin gerçekleriyle ansızın karşı karşıya gelince, nasıl mutlu olabilir ki?
biraz mutlu olunca onunla ne yapacağını bilmeyen insanlar tanıyorum.
“Evet,” dedi bunun üzerine Léonard, “çok mutluyum, haklısınız. Ama bu mutlulukla ne yapacağım? Yalnız başıma benim için biraz fazla bu. Ben daha mütevazı mutluluklara alışkınım - çoğu zaman akşamları bir kitabım olur, bir arkadaşım, güzel bir mektubum, biraz da müziğim. Aslında bunlardır benim mutluluk diyebileceğim şeyler. Çoğaldıkları zaman onlarla ne yapacağımı bilemiyorum - başkalarıyla paylaşmak istiyorum. Tüm bunlar benim için çok büyük bir mutluluk. Bunca mutluluğu ne yapacağım? Avuçlarımın içi kaşınıyor. Alplerde yaşayan bir İsviçreli olsam Alp usulü şarkı söylerdim; gerçek bir Fransız ise bu durumda şarap içer. Büyük bir kutlama mı yapayım? Bunca mutlulukla ne yapılır? Bana akıl versenize, siz her zaman doğru olanı bilirsiniz.”
Sayfa 77 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Léonard.Kitabı okuyor
Hem hiçbir yerde mutlu değilim, hem her yerde mutluyum. Hiçbir şey arzulamıyor, hiçbir şey istemiyorum.
"Hem hiç bir yerde mutlu değilim, hem her yerde mutluyum. Hiçbir şey arzulamıyor , hiçbir şey istemiyorum. Gidersem kendimi daha iyi hissedeceğim"
Sayfa 101
Ve sonra aklıma shakespeare'in şu düşüncesini getirdim:
"Ben hep mutluyum biliyor musun? Çünkü hiç kimseden bir şey beklemiyorum. Beklenti her zaman zarar verir. Hayat kısa, bu yüzden hayatını sev ve mutlu ol. Gülümsemeyi sakın bırakma. Kendin için yaşa ve konuşmadan önce dinle. Yazmadan önce düşün, harcamadan önce kazan. Dua etmeden önce inan, vazgeçmeden önce dene. Nefret etmeden önce sev, ölmeden önce yaşa "
Sayfa 50Kitabı okuyor
Anılarıma başlarken, her şeyden önce, gençliğin bir mutluluk yaşlılığın ise bir mutsuzluk dönemi olduğu mitosunu yıkmak istiyorum. Gençliğin mutluluğu, gençlerin kendileri dışında nerdeyse herkesin inandığı koca bir yalandır. Hiçbir gencin, "genç olduğum için aman ne mutluyum" dediği duyulmamıştır. Ama her nedense ihtiyarlar "ah! gençken ne mutluydum!" diyerek kendilerini aldatıp dururlar. Ailesi ve çevresi tarafından az çok korunan bir çocuk, on altı on yedi yaşına varıp, kimliği henüz gelişmeden, kendini savunma mekanizması henüz işlemeye başlamadan; toplumun, insanların, cinselliğin gerçekleriyle ansızın karşı karşıya gelince, nasıl mutlu olabilir ki?
Sayfa 10Kitabı okudu
"Hem hiçbir yerde mutlu değilim, hem her yerde mutluyum."
Sayfa 101Kitabı okudu
“Mutluluğu gökyüzüne sormuşlar: yağmur yağdığını bildiğim gün mutluyum çünkü toprağa bereket veriyorum, demiş.
Toprağa sormuşlar: bağrıma basılan tohum çiçek açıyorsa mutluyum, demiş.
Çiçeğe sormuşlar: açtığım çiçek etrafa güzel kokular yayıyorsa mutluyum, demiş
Kokuya sormuşlar: beni hisseden benden rahatsız olmuyor mis gibi içim ferahladı diyorsa mutluyum, demiş.
İnsana sormuşlar mutluluk nedir diye, kimi para demiş kimi huzur kimi sağlık demiş kimi yuva kimi aşk demiş kimi anne baba…
Bana sorarsanız mutluluk nedir diye, size derim ki gökyüzü gibi yağı toprağı can olabiliyorsam Bağrıma bastıklarım çiçek açıyorsa bağrımda açan çiçekler olmuyorsa etrafa güzel kokular yayıyorsa ve bunları yaparken kendimi huzurlu hissediyorsam işte ben buna mutluluk derim yani kısaca mutluluk mutlu olmayı bildiğin her yerdir…”
Sayfa 179 - YediverenKitabı okudu
