Geç tanıştığım bu kitap, bir insanın toplum önünde kabul görme durumuyla hayatının nasıl değiştiği, sınıfsal farklılıkların ilişkiler üzerindeki etkisi, aşık bir insanın azmi ve gelişim hikayesi, yalnızlığı ve benzeri bir çok konuyu işliyor. Okuyan herkes mutlaka kendi yaşantısının bir kesitinde, Martin Eden'in yaşantısıyla paralellik buluyor.
Aşık bir insanın, sevdiğinde nasıl bir kusursuzluk, eşsiz bir güzellik gördüğünü çok güzel bir edebi dille yazılmış.
Herkes eşit ve sıradandir. O, erişilmez ve kusursuz kadın vişne yerken dudaklarında ve ellerine bulaşan vişne kırmızılıginda bunu anlayan Martin Eden, çok az uyuyup, 19 saat çalışarak toplumda kabul görüp, sevdiğini etklimeye çalıştı ki o kadın, ona yazar olma çabasında hiç destek olmamış ve inanmamışti.
Martin herşeye ve herkese rağmen inandığı şeyi yapmaya yani yazmaya devam etti. Aç kaldı, rehincilerden rehinciye, borçlu olduğu bakkal ve kasaptan utana sıkıla kaçarak yazmaya devam etti. Açlıktan çok zayıfladı.
Haftanın 6 günü çok az uykuyla çalışarak 7. Günü kendini içkiye verdi. Günümüz beyaz yakaları Martin Eden gibi 5-6 gün ömürlerini çürüyüp Friday veya Saturday night takılıp herşeyi unutmak için kendilerini içkiye veya eğlenceye vermiyor mu?..
Martin hedeflerine ulaştı ama istediği bu muydu bilemem...
Son olarak kitaptan bir alıntı yapayım:
" Hayatta her şey kötüye gidebilir, aşk hariç!
Yeter ki bitkin düşen, bocalayıp tökezleyen zayıf iradeli biri olmasın, aşk hiçbir zaman yolunu şaşırmaz!"
Herkese iyi okumalar dilerim
Çizgili Pijamalı Çocuk ile benzer bir karışıklılığa girdiğini fark ettim. Maalesef günümüzde eserlerin baş kahramanları çocuk olunca hemen çocuk kitabı etiketi yapıştırılıyor içeriği göz önünde bulundurulmadan. 
