Her doğum günün, onun bir doğum günü olmadığını unutma çabasıdır, o senin ölüm günündür; bir yıl daha öldün.
Anca çiçeklerle, mumlarla ve pastalarla kişi ölümün yakınlığını unutur.
O, her zaman seninledir. Doğum, ölümün başlangıcıdır.
Yani, açıkçası doktorun verdiği haber seni ciddileştirmemeli aksine seni daha uyanık, daha farkında hale getirmeli, çünkü sen ölümün kesinliğini bilen nadir insanlardan birisin ve kendini daha fazla kandıramazsın.
Senin durumunda olmayan birçok kişi senden önce ölecek, ancak onların ölümü onların bilgisi dışında gelecek. Ve her zaman, bilmek bilmemekten daha iyidir.
Bir şeyin gerçekleşeceğini bilirsen, bir şeyler yapılabilir. Ölümcül bir hastalığın olsun veya olmasın, ancak öleceğini bilmek onu derinlemesine hissettirir ve gizli bir lûtuf haline gelebilir.
Kart oynayan, futbol maçı izleyen milyonlarca insan var - hiçbiri ne yaptığını bilmiyor. Onlara sorsan, zaman öldürdüklerini söylerler.
Harika! Zaman seni öldürüyor ve sen de senin zamanı öldürdüğünü düşünüyorsun. Ancak zaman, seni her an öldürüyor.
Bütün zaman senin ve ölüm gelmeden önce geriye kalan tek şey, kendini bilmektir.
Ölüm o kadar yakın ki kendi varlığın hakkında bilgisiz kalmayı göze alamazsın.
Ölümün çok yakınında oluşu, senin içindeki ölümsüzlüğü anlamanı mümkün kılar.
Meditasyonun bütün sanatı budur: mümkün olduğu kadar derine, varlığının mutlak merkezine gitmek. Varlığının merkezinde sonsuz olmana şaşıracaksın, hayrete düşeceksin. Ölüm yok ve hiçbir zaman hiç ölüm olmadı.
Sayfa 154 - Butik YayıneviKitabı okudu
Sonra bu işaret ettiğimiz şeyler üzerinde düşün! Resulullah hakkında söylenen cümleyi biliyorsun: "Gece yolculuğunda müntehaya ulaştı. Rabbinin en büyük delillerini gördü. Maddi âlemin verasında melekut âleminin sırlarını anladı. Ahiret ve dünya işlerinin hangi sonuçları vereceğini öğrendi. Kab-ı Kavseyn makamına kadar Rabbine yaklaştı. -Onun ulaştığı bu şeref hakkında ne düşünüyorsun?- O bu halde iken 'Rabbim benim ilmimi artır' demekle emrolundu.
Sayfa 102Kitabı okudu
Cimrilerde ilerideki bir başka yaşama hiç inanmazlar, her şeyleri şimdiki zamandır. Bu düşünce, yaşadığımız çağa, paranın politikaya, yasalara, törelere her zamankinden de fazla egemen olduğu bu çağa korkunç bir ışık tutuyor. Kurumlar, kitaplar, insanlar, öğretiler, her şey, her şey, sekiz yüz yıldan beri toplum yapısına dayanak olmuş bir gelecek yaşam inancını için için çökertmek için elbirliği ediyor. Tabut pek o kadar korkulmayan bir geçit şimdi. Bizi ölüm duasının ardında bekleyen gelecek, şimdiki zamana yerleşti artık. Her ne pahasına olursa olsun, lüksün, gösterişli hazların dünyadaki cennetine erişmek, eskiden ölümsüz zenginlikler uğrunda kendilerini feda edenler gibi, geçici sahip oluşlar uğrunda yüreği taşlaştırma, bedeni çileye sokmak en yaygın düşünce oldu! Her yere yayılmıştır bile. "Ne düşünüyorsun?" diyecek yerde, "Ne ödüyorsun?" diye soruyorlar. Bu öğreti burjuvalardan halka geçtiği zaman, ülkenin durumu ne olacak?
Sayfa 103
"Neden böyle yapıyorsun?” diye sordum. Gözleri şaşkınlıkla bana bakıyordu.
"Ne yapıyorum?”
"Aklımla oynuyorsun.”
Kaşları şaşkınlıkla havalandı."Böyle yaptığımı mı düşünüyorsun?”
Başımı salladım."Dahası kalbim ne oynuyorsun.”
Şaşkın bakışları yavaşça alçaldı ve gözleri dudaklarım ile gözlerim arasında gidip geldi.
"Asıl  senin bana ne yaptığından haberin var mı?” diye sordu fısıldarcasına. Sözlerinin çoğunu anlamak için dudaklarını okumam gerekmişti.
"Ne yapıyormuşum?”
"Bildiğim ne varsa unutturuyorsun. Verdiğim kararların arasına sızıyor, hepsini sana özel hale getiriyorsun.”
Sayfa 197Kitabı okudu
Bir şey söyleyebilecek kadar iyi tanımıyorum
Tüm insana hitap etmeden evvel Allah Teala iman edenlere sesleniyorum, çünkü Müslümanlar örnek şahsiyettir olmalı. Genelleme yapmayalım, insanlarla ana yetmeyen, zamanda bulunmayan, iletişimi kuvvetli, şüphe duymanın faydalı yönlü değerlendirilen, kesin bir bilgi ulaşmadan yargıda bulunmayan örnek insanları. Kesin bir malumata erişme değilseniz, bir beyanda bulamazsınız. Fikrinizi kendinize saklarsınız.
O biri size “şu imam hakkında ne düşünüyorsun? Falanca hakkında ne düşünüyorsun?” Diye sorar. Sizde “bir şey söyleyebilecek kadar iyi tanımıyorum, ama bence epey kötü birine benziyor” dersiniz. Aman aman. “Birsey bir şey söyleyebilecek kadar iyi tanımıyorum” ve nokta.Bu kadar. Diyebileceğim başka bir şey yok.
Sayfa 87Kitabı okudu
Kirpiklerin açıldı...
“Ne düşünüyorsun Hatice”
“Bilmiyorum ki”
Ağzında sevdiklerinin cümlesiz güzelliği
Dünyadan elini çekmiş bir sonsuzluk
Girdi içeri.
Benimle konuşmaya çalışsan da,
Kelimeler bilinmeyen diyarlara kaçıp duruyor.
Umutsuzca birbirimize ulaşmaya çalışıyoruz
Ancak kainat hep değişmeden kalıyor.
Atları uzaklara bakarken gördün mü?
Bizden daha çok şey bilirler.
Onların yanından sana seslendim
Bilgeliğin tümünu yüklenmiş bir bakış,
Benden kaçmaya çalışan sözlerinden daha ağır değil mi?
Ve sen kainatın derinliklerini keşfetme arzusuyla uyandığin her sabahta,
Bir beni bir de bizi sarip sarmalayan bu karanlık yuvayı düşunüyorsun.
Ikimizin de sana sarilmasıni bekliyorsun.
Kayıp sözlerin diyarından sana seslenmemin ne anlamı var?
Bilmediği kelimeler üşütüyor insanı
Ancak tanıdik bir bakış aydınlatır,
Içinde yatan ıssızlığı....
“Evlilik böyle bir şey Cem. Evlendiğin insanın her şeyinin sahibi olmak istiyorsun. Üstelik bu çok meşru bir istek sayılıyor. Yani çevrendeki herkes böyle düşünüyor. Sevgilinin aklından geçenleri bile bilmek istersin. ‘Sevgilim ne düşünüyorsun?’ En sık sorulan sorudur bu. Ne düşündüğünü bilmek istemek… Aslında bilmek bir anlamda sahibi olmak istemek. Bir süre sonra da alışıyorsun. Nasıl olsa bilinebilecek her şeyi biliyorum, diye yaşamaya başlıyorsun. “
Sayfa 103
