Yaşam Bilgeliği Üzerine AforizmalarArthur Schopenhauer · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20197bin okunma
Bir imtihandır aşk, kalbi sınayan
Ne kadar sevdiysen, doğru cevap
İhanet üç yanlış, kural bu kadar
Ve sen sınıfta kaldın, hoşçakal
Gemim taşıyabileceğinden fazla yükle bu dalgalara ne kadar direnebilir. Bir parça bulut koca bir güneşi kapatabiliyorsa, kim bilir hangi perdeler kapatıyor pencerelerimi. Neyin asıl, neyin tali olduğunu bilmeye ihtiyacım var. Fakat bunu belirleyecek ölçülerim nerede? Neyle ölçersem doğru ölçmüş olurum?
Sayfa 81Kitabı okudu
Canlılar içinde en tutkulu olan ve en çok arayanın insanoğlu olduğu şüphe götürmez. Bu tutkunun kaynağı, anneyle bebeklik zamanlarımızı tekrar keşfetmeye çalışan yorulmak bilmez arzudan başka bir şey değildir. Arzumuz, ruh hâlimize, yeteneğimize göre herhangi bir biçim alabilir; şiir yazar, müzik dinler, katedraller inşa eder ve öteki gezegenlere uçarız. Her keşfin, her arayışın altında insani arzunun tatmin olmazlığı vardır. İnsani arzu, babanın araya girdiği, toplumsallaştığımız, dili öğrendiğimiz çocukluk yıllarından beri, yitik zamanların peşindedir. Annemizle yaşadığımız cennet günlerini arar dururuz. Başkalarının bizi annemiz kadar sevdiğinden emin olmak isteriz, Ama ne cenneti bulabiliriz ne de sevildiğimizden emin olabiliriz. Aşk, bize cenneti ve emniyeti ararken çıkar gelir. Daha doğrusu biz annemizle yaşadığımız günlerin, yitik zamanların peşindeyken aslında aşka doğru gidiyoruzdur. Yolcu yolunu aradığını hatta bulduğunu sanır ama yolcusunu bulan yoldur.
Sayfa 187Kitabı okuyacak
"İnsan huzursuz olunca, mutsuz olunca her şey boş geliyor. Eksik kalıyor, boşluk kalıyor insanın içinde. Öylece ilerliyorsun. Mutsuz yaşamak yaşamak mıdır? İnsan bir şekilde kendini tanıyıp mutlu olmayı bulmalı. Sen bulmak için ayrıldın okuldan. Doğru olan buydu. Yoksa hayat, Tolstoy'un, "Savaş ve Barış" romanında geçen cümlesi
Sayfa 69 - Armoni YayıncılıkKitabı okuyor
Çoğu bilgi, eğer güçler ilişkisiyle orantılı değilse, biçimsel açıdan ne kadar doğru olursa olsun, geçersizdir.
Mayakovski
Bak yeryüzü ne kadar ıssız
Gece yıldız haracına bağlamış göğü
Böyle saatlerde işte kalkılır ve konuşulur
Tarihin çağlarına ve evrene doğru
Kanaatleri hakkında böyle büyük düşünenlerin, onlara her türden kurbanlar sunanların ve onurlarını, bedenlerini ve yaşamlarını onların hizmetinden esirgemeyenlerin tümü de enerjilerinin sadece yarısını, hangi hakla şu ya da bu kanaate bağlandıklarını, bu kanaatiere hangi yollardan vardıklarını araştırmaya ayırsalardı: ne kadar barışçıl bir görünüm alırdı insanlığın tarihi! Her türden zındığın kavuşturulmasında görülen tüm o vahşet sahnelerini iki nedenden ötürü yaşamamış olurduk: bir kere, engizisyoncular her şeyden önce kendi kendilerini sorgularlardı ve mutlak hakikati savunma kibrinin dışına çıkmış olurlardı; ikincisi, zındıkların kendileri de tüm dinsel tarikatların ve " doğru inançlıların" ilkeleri gibi, kötü temellendirilmiş ilkelerine, onları sorguladıktan sonra artık katılmazlardı .
Sayfa 326
“Neyinden hoşlanmıyorsun bu hayatın?”
“Bitmek bilmeyen koşuşturmasından, ufak tefek, adi tutku oyunlarından, özellikle de açgözlülüğünden, birbirinin yolunu kesme hırsından, dedikodularından, iftiralarından, birbirini çimdiklemelerinden, birbirini şu tepeden tırnağa süzmelerinden… Konuşmalarını dinlerken başım dönüyor, aptallaşıyorum. Bakınca doğru dürüst, aklı başında biri sanıyorsun adamı, konuşmasını duyunca şaşırıyorsun: ‘Falancaya şu kadar verdiler, filanca kirasını aldı.’ Biri bağırıyor öteden: ‘Olacak şey değil, ne kirasıymış, aldığı?’ Bir başkası şöyle diyor: ‘Falanca dün akşam kulüpte çok para kaybetti; filanca üç yüz bin kazandı!’ İnsanlık nerede burda? İnsanlığın yüceliği nerede? Nereye gizlendi insanlık, parçalanıp nereye gitti?”
