ÖZKAN ÖZE'nin Çaylak ve Filozof serisinin 7. Kitabı, Teodise/Kötülük problemi ve özgür irade konusunu işliyor. Bu konu, yetişkinlerin bile anlamakta ve anlatmakta zorlandığı konular.
Kitapta sorulardan ve sorgulamaktan kaçmayan, sonuna kadar giden diyaloglar var.
Yazar, Gazzede yaşanan "vahşet ve soykırım" üzerinden, neden dünyada kötülük var? Tanrı niye kötülükleri engellemiyor? İnsanı kötülük yapamayacak şekilde yaratmış olsaydı, olmaz mıydı? sorularını açık açık soruyor.
Şunu belirtmek isterim: bu seri 1. Kitaptan başlayarak okunmalı. Yazar Özkan öze anaokulu çağı -lise arasında her seviyede kitapları olan bir yazar. Çaylak ile filozof serisi ortaokul çağındaki ve üzeri yaş grubuna hitap ediyor. Dili ve üslubu ona göre, puntoları iri, içinde Çaylak ve filozofun çizimleri var. Bilgi boca etmiyor, sohbet-muhabbet ortamında, hazmede hazmede, arada çay, pasta, kurabiye esleri vererek anlatıyorlar. Söylemek istediğini yaş grubu algısına indirgeyerek iletiyor.
Bir yetişkinin de argümanlarını zevkle okuyacağını düşünüyorum ki; ben mutlaka önce kendim okuyorum Özkan Öze kitaplarını. Bugün de kargoyu açar açmaz oturdum ve bir solukta okudum.
Yazarı böyle zor bir konudaki titiz emeği için tebrik ediyor ve alkışlıyorum.
Çaylak ile Filozof 7
Özkan Öze (Tarık Uslu)
Yazarın okuduğum ilk kitabı. İlk sayfasından son sayfasına kadar korkuyu kaygıya ekleyip nereye gidiyoruz, nasıl bu hale geldik, durdurmak yerine eklemeler yapıp nasıl tüketen toplum olduğumuzu hayıflanarak okudum..
Hepimizin içinde olduğu gemi batıyor, bunu görüyoruz, ne mi yapıyoruz; bizi batıranların türlü sebepler öne sürüp bizi batmaya ikna edenlere alkış tutuyoruz. Ben bir fedakarlık yaptım diye avunuyoruz. Nereye kadar avuntu içinde yaşayacağız bir dur demek ne zaman aklımıza gelecek..
Yazar 'madem kötüler, o halde neden işleri rast gidiyor' derken Livaneli'nin Son Ada kitabında geçen "Aslında köpekbalığı neye göre kötü, yunus neye göre iyiydi? Belki de iyilik ve kötülük diye bir şey yoktu" kitabı okurken sıkça hatırımda kaldı.
Alçaklığı türlü konumlarda görüyoruz. Birçoğunda bulunuyoruz hatta. Sorsan hepimiz durumdan rahatsızız ama benim yapmamla ne değişecek diyip kabuğumuza gömülüyoruz. Deve kuşu misali ama bizim kafamız hep kumda. Fakat unutmamamız gereken bir şey var yazarın da değindiği gibi 'kapılar kapandığında bütün insanlığın parmakları arada sıkışacak. Biliyoruz.' Evet. Biliyoruz.
Kitabı okuyun, okutun, üzerinde bolca düşünün. Kaleminize yüreğinize sağlık hocam. 
Hüseyin Hakan
