müzik sen sahnede sahne rüzgarda
gözlerin gözlerin uzaklarda
ben kimim yağmurlar içinde mahzun
nerde saadetimiz nerde sarmaşıklı ev
nerde her akşamki kemanı komşumuzun
ya sen nerdesin nerdesin
işte rüzgar işte sonbahar yıldızları
işte kalbim işte şiirlerim
sen gelsen elini alnıma koysan
saçlarını öpsem
ağlasam
Sayfa 120Kitabı okudu
Kocaman, kalabalık bir şehirde yapayalnız kaldım işte.
Nerdesin?
Sayfa 46 - Yirminci Mektup
Duygusal Durum Raporu 14
07.02.24-04.02
Kadınlar hisseder derler böyle şeyleri. O zaman ben neden beni sevdiğini hissettim. Kalbindeyim aklındayım sandım, sen kalbini başkalarına teslim ederken. Özledim. Çok özledim. Deniyorum yemin ederim atlatmayı. Kahroluyorum, ağlıyorum, koşuyorum ama kaçamıyorum. Özlüyorum. Sözler verdim kendime, tutacak halim yok. Karşına çıksam söyleyecek sözüm yok. Kime sitem etsem? Kimsem yok. Nerdesin? Seni görmemeye dayanamıyorum. Bu göreli zaman denilen illeti ispat için formüle, matematiğe, fiziğe gerek yok. Senden uzak kalmak yetiyor zamanın olağan akışından kaymasına. Bir ay bile olmadı aslında seni görmeyeli ama bana buradan aya yürüyerek gitmek daha kısa gelirdi. Buna bile katlanamazken gün gelip de seni hiç göremeyeceğim zamanlar olursa… Bakma bu sözlerime zaten her şey sensin. Gidemezsin. Her üzüntüm her uykusuz gecem sensin. Gidemezsin. Gidebilir misin? İnsan sahip olmadığı şeyi kaybetmekten korkamaz aslında ama ben seni göremezsem kaybederim. Hayat bir oyun, kaybederim. Şimdi atmayan kalbimin bir zamanlar varlığının kanıtı senin varlığın, kaybederim. Kendimi kaybederim. Eskiden yanımda değilsin diye ağlardım. Şimdi yakınımdasın diye şükrediyorum. Ya daha da uzaklara gidersen… Kime sorarım nerdesin, nasılsın? Senin iyi olduğunu bilmeden ne yaparım? Uzaktan da olsa gözlerini görememek… Her şey bir sebep için vardır. Sanki gözlerim, gözlerini görmek için var. Seni göremezsem bu manzaralar, gün doğumları neye yarar? Bak senin olamadığı için atmayı bıraktı kalbim. Gözlerimi de alma benden. Ne olur bir kerecik doğru hissetmiş olayım. Bir kerecik yanılmasın hislerim. Gitme hiç benden.
Yağmurlar
Yağmurlar yağardı uzun uzun. Göğü senin saçlarında koklardım. Garip, örneğin güneşin doğuşunu senin yüzünde izlemek gibi garip alışkanlıklarım vardı. O zamanlar henüz çözülmemişti dünyanın bütün sırları. Bu kadar kolay değildi yadsımak. Sen kollarımda bir ırmak gibi akmayı benimsedin; hep öyle kalmayı. Bense ırmakların denizlere, okyanuslara taşındığına inanırdım -hala da inanırım. Bilirsin, bir tek yağmur damlasında bile boğulmaktır benim tek ayrıcalığım.
Sana hiç kullanılmamış sıfatlar yakıştırırdım; şimdi bütün sıfatların ötesinde sevdiğim sevgili. Bedenini bir dünya olarak dolaştığım, dağları uçurumlarıyla sarıp sarmaladığım. Nerdesin şimdi ? Nerde yoksun ki ? Uzun, upuzun bir yağmur yağıyor yaşamı boyunca insanın. Yüzeyde kalan her şeyi alıp götürmek, derinlerdeki duyguları beslemek için. Yağmur benim adıma yirmidört yıl üç ay altı saattir yağıyor ve nerde dinecek bilmiyorum artık. Sen bu yağmurun neresindesin? Bütün unutmaları denedim, sonsuza dek anımsayacak kadar. Sevgilim, hep varolan yitikliğim benim.
Sayfa 333 - Kırmızı Kedi Yayınevi, Üçüncü Basım, Kasım 2017, İstanbul
Yalnızlık şiiri
karanlığın insanı delirten bir ihtişamı vardır yıldızlar aydınlık fikirler gibi havada salkım salkım bu gece dağ başları kadar yalnızım
çiçekler damlıyor gecenin parmaklarından dudaklarımda eski bir mektep türküsü
karanlıkta sana doğru uzanmış ellerim
gözlerim gözlerini arıyor durmadan
nerdesin
Sayfa 109Kitabı okudu
Ahmet Kutsi Tecer / Nerdesin
Geceleyin bir ses böler uykumu,
İçim ürpermeyle dolar: -Nerdesin?
Arıyorum yıllar var ki ben onu,
Aşıkıyım beni çağıran sesin.
Gün olur sürüyüp beni derbeder,
Bu ses rüzgarlara karışır gider.
Gün olur peşimden yürür beraber,
Ansızın haykırır bana: -Nerdesin?
Bütün sevgileri atıp içimden,
Varlığımı yalnız ona verdim ben,
Elverir ki bir gün bana derinden,
Ta derinden bir gün bana "Gel" desin.
Ahmet Kutsi Tecer
Sayfa 207Kitabı okudu
