kitap, dini anlamda aklınıza gelecek her türlü soruyu çok güzel ve sade bir şekilde anlatmış. Cevapları bana göre çok tatmin edici olsa da, bu kitabı ateist biri okusa ya da agnostik deist vs onlar için çok doyurucu olmayabilir çünkü her soruda hemen hemen Kur'an'dan örnek vermiş, dine inanmayan bir insan zaten Kur'an'ı da reddetmişdir, günümüzden ya da mantık çerçevesi içinde de anlatımlar yapılmış olsa kusursuz bir şey olurdu. ama kitabı ben özellikle inanmayanların okuması gerektiğini düşünüyorum çünkü cevaplar çoğu çok etkileyici bi dille yazılmış. Karışık cümleler olmadan net ve kısa. bu yüzden kesinlikle okunması gerek.
Niçin İnanıyorum
124 syf.
·
Puan vermedi
"Niçin yazarız, hiç düşündünüz mü?
Buna çok farklı cevaplar verilebilir: Nefes almak için, kendimizi gerçekleştirmek için, söyleyecek sözümüz olduğu için, elimizden yazmamak gelmediği için, yani elimizden yaşamak gelmediği için...
Her kitabının farklılığı, burdada görmekteyjm edebiyatı, beslediği güzelliklerle güçlü kalemiyle oldukça Besleyici bilgi edindim..
Yazmak cesaret işi inanıyorum
"Yazma yaratma edinimi, sanat, edebiyat, yazma, roman, kurgu yazarligi, dikey ve yatay dusunce, sanatcinin aykiriligi ve yalnizligi gibi bir cok konuyu Freud, Jung, Rollo May gibi psikolog ve dusunurlerin gozunden inceliyor. Marcel Proust un durumunu, yaratim surecini irdeliyor."yazar 
Nihan Kaya
"Eğer kendinizle yüzleşmeye cesaretiniz varsa ve niçin yazarız, yazmak nasıl bir süreçtir, metin ne zaman edebiyat eseridir ne zaman salt metindir, sanatsal enerji nedir, edebiyat birey ve toplumu aynı anda nasıl hem ayrıştırıp hem barıştırır gibi sorulara cevap arıyorsanız, Yazma Cesareti, gerek bilimsel gerek içten yaklaşımıyla size ufak bir kapı aralayacaktır.
Okumaya cesaretiniz varsa..." 
Yazma Cesareti
"Evet, yazmak cesarettir. Çünkü yerleşik kurallara ters düşmeyi, yalnızlaşmayı gerektirir ve günlük neşeden çok kaygılardan beslenir."
Peki yazmak cesarettir., siz ne düşünüyorsunuz???
Bilmem kaçıncı kez okuduğum 
Kürk Mantolu Madonna, her okuyuşumda “Raif’inki aşk ise günümüzdeki ne?” diye bana aşkı sorgulatan kitap.
Beni hiç sıkmayan, kelimeleri ile beni kendine bağlayan 
Sabahattin Ali . Herkes sevmez anlatımını ama bana fazlasıyla akıcı gelen bir dili var. Üstelik içindeki tonla anlamını bilmediğimiz eski kelimelere rağmen. Tüm kitaplarının tüm sayfalarında mutlaka birilerinin hayatına, kalbine değindiğine inanıyorum. Her bir cümlesinde kendimi sorguladığımı hissediyorum.
Sayfa 159’da “Senelerden beri hiç kimseye bir tek kelime söylemedim. Halbuki konuşmaya ne kadar muhtacım.” diyor Raif Efendi. Mesela diyorum, herkes herkesle konuşuyor elbet ama asıl muhtaçlığımız bizi anlayabilecek biri ile konuşmak değil mi? Hemen bu cümlenin peşine Maria’ya sesleniyor: “ Ah Maria, niçin seninle bir pencere kenarında oturup konuşamıyoruz? Niçin rüzgarlı sonbahar akşamlarında, sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz? Niçin yanımda değilsin?” Çünkü konuştuğunda onu anlayabilecek tek insandı Maria ve konuşmadığında bile… Çok mükemmel değil mi?
Kitaplarla aramdaki bağı kuvvetlendiren yazardır kendisi. Öyle bir eline kahve, bir eline kitabı alıp story atmak için harcanacak bir kitap değil kesinlikle. Tüm kitapları için geçerli bu. Ve hayatında Sabahattin Ali okumamış bir insanın, ruhunu ve benliğini bulduğuna inanmıyorum. Ve kapanışı yine, bana ruhumu ve benliğimi bulduran Raif Efendi’nin son sözleriyle yapıyorum: “Her şeyi, her şeyi, bilhassa ruhumu hiç bulunmayacak yerlere saklamalı…”
