Bir Muzir Öykü: Vah Yavrum Vah
Ben o zamanlar çakı gibi teğmendim” diye başlayacaktım, ama vazgeçtim. Çünkü teğmendim ama çakı gibi değildim. Olsam olsam “dolmakalem gibi bir teğmendim” demem daha uygun bir benzetiş olur.
Ben dolmakalem gibi bir teğmenken, çok doğal değil mi, kız arkadaşlarım vardı. Bunların hiçbiri “iyi aile kızı”, “temiz aile kızı” değildi. Belki de bir
Nişantaşı dolmuşuna yürürken dünyanın hiçbir belleğine sığmayacak kadar geniş olduğunu düşündü, bir saat sonra Nişantaşı'nda apartmana doğru yürürken de, insanın anlamı rastlantılardan çıkardığını...
Sayfa 32 - YKYKitabı okudu
Amerikan büyük elçilerinden biri, II. Mahmud'un 800 metre uzaktaki hedefe isabet sağlayacağından şüphe duyduğunu belirtmiş, kendisi ok meydanına davet edilerek ve burada II. Mahmud'un tam olarak ölçülen 800 metreye yaptığı atış karşısında mahcup olmuştu. Rekor atışların anısına mermer sütunlar dikilirdi. Bunlardan 20 kadarı günümüze kalmış, I. Selim'in yaptığı bir rekor atışın anısına, okun toprağa saplandığı yerde dikilen anıt sütun bugünkü Nişantaşı semtine adını vermiştir.
Sayfa 83Kitabı okudu
Hikmet, 16 Aralık 1914’te “Bir Bahriyelinin Ağzından” başlıklı bir şiir yazar. Aile dostlarından Bahriye Nâzırı Cemal Paşa’nın önünde okur. Nâzır pek duygulanır. Çocuğun Bahriye’ye verilmesini önerir. Onun yardımıyla Nâzım Hikmet, Nişantaşı Sultanisi’nden ayrılır, 962 numarayla Heybeliada Mektebi’ne girer. Burası oldukça disiplinli bir okuldur.
hastalarımın problemlerini çözmek için kendimce geliştirdiğim yöntemler sayesinde kısa zamanda nişantaşı civarında tanınan bir psikiyatr olup çıkmıştım. fakat kimse asıl büyük hastanın ben olduğunu bilmiyordu.
