Kendimi bütün ruhumla unutmanın uykusuna bırakmak istiyordum. Unutmam mümkün olsaydı, unutmak sürekli olsaydı, gözlerim kapansaydı da azar azar uykunun ötesine, mutlak hiçliğe gömülebilseydim, varlığımı artık hissedemez olacağım noktaya varsaydım, bir mürekkep damlasında, bir musiki ahenginde ya da renkli bir ışında erir giderdim ve sonunda dalgalar ve şekiller öyle büyürlerdi ki, hissedilemezin içinde silinir, yok olurlardı. O zaman dileğime kavuşurdum.
Sayfa 35Kitabı okudu
kendimi bütün ruhumla unutmanın uykusuna bırakmak
istiyordum. unutmam mümkün olsaydı, unutmak sürekli
olsaydı, gözlerim kapansaydı da azar azar uykunun
ötesine, mutlak hiçliğe gömülebilseydim,
varlığımı
artık hissedemez olacağım noktaya varsaydım,
bir mürekkep damlasında,
bir musiki ahenginde ya da renkli bir ışında erir giderdim
ve sonunda dalgalar ve şekiller öyle büyürlerdi ki, hissedilemezin
içinde silinir, yok olurlardı.o zaman dileğime kavuşurdum
kendimi bütün ruhumla unutmanın uykusuna bırakmak
istiyordum. unutmam mümkün olsaydı, unutmak sürekli
olsaydı, gözlerim kapansaydı da azar azar uykunun ötesine,
mutlak hiçliğe gömülebilseydim, varlığımı artık hissedemez
olacağım noktaya varsaydım, bir mürekkep damlasında, bir
musiki ahenginde ya da renkli bir ışında erir giderdim ve
sonunda dalgalar ve şekiller öyle büyürlerdi ki, hissedilemezin
içinde silinir, yok olurlardı. o zaman dileğime kavuşurdum
Önsezilerim beni hiçbir zaman aldatmadı. Geçmişin benim üzerimde kurduğu egemenlik dünyada başka hiçbir insanınki ile karşılaştırılamaz. Geçmiş acılarla ya da sevinçlerle ilgili her hatıra ruhuma ağır bir darbe indirir ve bu darbeden etrafa her seferinde en baştaki o aynı sesler yayılır… Aptalca bir tabiatım var, hiçbir şeyi unutmam, ama hiçbir şeyi!
Sayfa 138Kitabı okudu
Sadık dost..
Şarik, beyazla karışık siyah tüylü, irice, henüz pek yaşlı olmayan, zeki bakışlı, kuyruğu tüylü bir köpekti. Onu kimse sevip okşamaz, umursamazdı. Hapishaneye geldiğim ilk gün sırtını okşamış, elimle ekmek vermiştim. Severken uslu duruyor, yüzüme tatlı tatlı bakıyor ve memnuniyetini belirtmek için kuyruğunu sallıyordu. Şimdi de beni –yani birkaç yıldır onu okşamayı ilk defa akıl eden insanı– uzun zaman göremeyince mahpuslar arasında dolaşarak aramaya başlamıştı, koğuşun arkasında karşılaşınca hafifçe inleyerek bana doğru koştu. Birdenbire, bana ne oldu bilemiyorum, ama köpeğe sarılıp başını göğsüme bastırdım ve öpmeye başladım; Şarik ön ayaklarını omuzlarıma koymuş, yüzümü yalıyordu. “İşte kaderimin bana yolladığı dost!” diye düşündüm ve o günden sonra da bu ilk ve en ağır gelen acıklı dönemimde, her işten dönüşümde, koğuşa girmeden hemen koğuşun arkasına gitmeye başladım; orada, sevincinden önümde ince bir sesle inleyip boyuna zıplayan Şarik’in yanına çömelir, başını ellerimle sararak öper, öperdim. Bu anlarda bütün varlığımı hem tatlı, hem de azap veren tuhaf bir duygu kaplardı. Duyduğum bu acıdan adeta övündüğümü hâlâ unutmam; bütün dünyada beni seven, bana bağlı olan tek bir yaratığın sadık dostum Şarik olmasıyla övünürdüm.
İş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
"Kendimi bütün ruhumla unutmanın uykusuna bırakmak istiyordum. Unutmam mümkün olsaydı, unutmak sürekli olsaydı, gözlerim kapansaydı da azar azar uykunun ötesine, mutlak hiçliğe gömülebilseydim, varlığımı artık hissedemez olacağım noktaya varsaydım, bir mürekkep damlasında, bir musiki ahenginde ya da renkli bir ışında erir giderdim ve sonunda dalgalar ve şekiller öyle büyürlerdi ki, hissedilemezin içinde silinir, yok olurlardı. O zaman dileğime kavuşurdum."
Sayfa 39 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Kendimi bütün ruhumla unutmanın uykusuna bırakmak istiyordum. Unutmam mümkün olsaydı, unutmak sürekli olsaydı, gözlerim kapansaydı da azar azar uykunun ötesine, mutlak hiçliğe gömülebilseydim, varlığımı artık hissedemez olacağım noktaya varsaydım, bir mürekkep damlasında, bir musiki ahenginde ya da renkli bir ışında erir giderdim ve sonunda dalgalar ve şekiller öyle büyürlerdi ki, hissedilemezin içinde silinir, yok olurlardı. O zaman dileğime kavuşurdum
Güzelliğini anımsıyorum, unutmam için çok geç artık, onun kusursuzluğuna hiçbir şey erişemedi daha, onun kusursuzluğuna hiçbir zaman hiçbir şey erişemeyecek, ne koşullar, ne çağ, ne soğuk, ne açlık, ne Alman bozgunu, ne Suç'un tümüyle günışığına çıkarılması. O, her zaman için, ne denli korkunç olurlarsa olsunlar, bütün bunların tarihi uzerinde yürüyor sokakta.
Sayfa 58 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
"Bir kitap okudum, insana bütün bakışım değişti."
Kaç hayat tanırsın bir kitapta?
Kaç yolculuğa çıkarsın?
Ve kaçından sağ çıkabilirsin bu yolculukların?
Yaralar vardır, kabuk bağlar. Kurcalamadığın zaman kanamaz. Ama bir gün bir bakmışsın, deşilmiş yaran. Hiç olmadığı gibi, hiç olmayacak bir zaman.
"Sana hangi derdimle ağlayayım bilmem ki," diyordu 
İskender Pala 
Bülbülün Kırk Şarkısı'nda. Öyle bir
Menderes İstanbul'u yıkarken de biz ağladık. 1958-59'da, o canım konaklar ve bahçelerin yıkılışı... O konakların içindeki mütevazı İstanbullular bir yerlere kayboldu. Topkapı'da Kara Ahmet Paşa Çeşmesi'nin yıkılışını unutmam...
Sayfa 54Kitabı okudu
Kenimi bütün ruhumla unutmanın uykusuna bırakmak istiyordum. Unutmam mümkün olsaydı, unutmak sürekli olsaydı, gözlerim kapansaydı da azar azar uykunun ötesine, mutlak hiçliğe gömülebilseydim, varlığımı artık hissedemez olacağım noktaya varsaydım, bir mürekkep damlasında, bir musiki ahenginde ya da renkli bir ışında erir giderdim ve sonunda dalgalar ve şekiller öyle büyürlerdi ki, hissedilemezin içinde silinir, yok olurlardı. O zaman dileğime kavuşurdum.
Sayfa 35 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu