" Eskiden derdim ki ;
İnsanın başına gelebilecek en kötü şey bir gün yapayanlız kalmasıdır .
Öğrendim ki ;
Hayatta insanın başına gelebilecek en kötü şey yapayanlız hissetmesine neden olacak insanlarla yaşamasıdır. "
Johann Wolfgang Von Goethe
Yalnızdık ve uyutularak büyütüldük
İçimizden geldiği gibi davranmanın yanlış olduğu öğretildi bizlere...
Ne çocuk olduk istediğimiz gibi , nede genç
Hep ayıp ve günahlarla büyütüldük bir çoğumuz
Hep başkalarının ne diyeceği korkusuyla
Yapmak istediğimiz şeylerden vazgeçtik belkide...
Uyuttuk içimizdeki özümüzün sesini, yok saydık
Ne kendimiz olabildik nede onların istediği gibi biri,
Kendimizden uzaklaştık , uzaklaştırıldık fersah fersah
Özümüze ait olmayan bilgilerle etiketlerle uyutulduk
Ne uğruna...
Başarılı olmak, parmakla gösterilen,
Takdir edilen,beğenilen , sevilen olmak adına bütün bu çaba
Hiç kimse Mutlu ol ,huzurlu ol, sevgi dolu ol, neşeli ol demedi bana
Başarılı ol , çalışkan ol, akıllı ol diyen çok oldu ama
Sevmenin ,sevilmekten daha güzel olduğunu
Kendim öğrendim karşılıksız severek
Huzurun başarıda , parada olmadığını da öğrendim yaşayarak
Ne olmak istediysem oldum ama hep kendimi yalnız hissettim.
İçimde yaşadığım o yalnızlığımın nedeni özümden uzak oluşummuş meğerse
Yüzümü özüme döndüğümde
İçimi tarifsiz bir huzur kaplamaya başladı.
Anladım ki bütün huzursuzluklarımın sebebi,
Özüme olan özlemmiş.
Bütün insanların istediği tek şey
Özüne yani kendilerine dönmektir aslında
Bütün çabaları,değerli olmak adına...
Bil Gates'e : "Bu dünyada senden daha zengini var mı?" Diye sordular..
Gates :"Evet benden daha zengini var.."
Ona : "Peki kim bu?" diye sordular.
Gates : "Eğitimi tamamlayıp Microsoft şirketini kurmaya karar aşamasında bir uçuş öncesinde Newyork havaalanındaydım.. Birden gözüme gazete satıcısı ilişti... Elindeki
İşte böylesi bir ortamda geçen hayatımın ilk yıllarında öğrendim ki insan bir şeyler elde etmeyi kafasına koyduğu zaman bir parça şamata yapmaktan geri durmamalıdır .
Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Balkona yorgun çamaşırlar asmayı
Ki uçlarından çile damlardı.
Güneşte nane kurutmayı
Ben acılarımın başını
Evcimen telaşlarla okşadım bayım.
[...]
Kimi gün öylesine yalnızdım
Derdimi annemin fotoğrafına anlattım.
Annem
Ki beyaz bir kadındır
Ölüsünü şiirle yıkadım.
Bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım
Öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım.
Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Acının ortasında acısız olmayı,
Kalbimin ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi bayım.
Sayfa 38 - Metis YayınlarıKitabı okudu
"Yıllar sonra öğrendim ki;bağırıp çağırmaya gerek yok! Sesini duymak isteyene, bir fısıltı bile yeter. "
FARİD FARJAD
Sayfa 45
O.
ve ben hiç senin gibi gülen birini tanımamıştım.
senin gibi bakan,
senin gibi seven,
senin gibi aşık olan.
bakışların kahvenin 50 tonu, dağların, toprakların, tuğlaların.. kahveye ait her şey, gözlerinde saklıydı. kahve gözlerin, türk kahvesinin sade içen birine bile o şeker tadını tattıracak kadar güzel,derin,sonsuz..
sade içerim kahvemi, ne
Geceyi seyrede seyrede öğrendim ki ışık insanın içinde yanmıyorsa yüzüne vurmuyor.
