152 syf.
10/10 puan verdi
"Bir bahar günü Sait Faik ve Orhan Veli ile birlikte yaptığımız bir Boğaz gezintisini anımsıyorum. Üsküdar'dan Beykoz'a kadar her iskelede Sait beni sınava çekmişti:
' Şu iskeleyi anlatmak gerekirse nereden başlarsın?'
Anadoluhisarı İskelesi’nin yanında küçük bir kahve vardır. ‘Haydi’ dedi ‘mademki hikayecisin, şu kahvede ilk gözüne çarpan nedir, söyle bakalım?’ Baktım üç dört kişi oturmuş, kâğıt oynuyor, kahve içiyor, duvarda bir takım basma resimler… İran şahının, Atatürk’le resmi falan. ‘Bu resimleri belirtirim’ dedim. Kızdı birden, ‘Ulan!’ dedi, ‘o kenarda tek başına oturan ihtiyar sakallı var ya? İşte asıl hikaye o be?’ “
Havuz Başı ilk hikayesinden son hikayesine kadar beni çok etkiledi. Sait Faik okumak; eski İstanbul sokaklarını gezmek ya da sevdiklerinle oturup bir Yeşilçam filmi izlemek gibi...
Oktay Akbal’ a dediği gibi: ‘o kenarda tek başına oturan ihtiyar sakallı var ya? İşte asıl hikaye o be?’ İşte o köşede oturan insanların hikayesini gündelik hayatın tam merkezine koyarak insanın içine işleyen; hüzün ve mutluluk karışımı bir üslupla yazan kişidir Sait Faik…
Oktay Akbal
26 ayrı yazardan, 27 ayrı öykü içeren bir yapıt.
İstanbul’da geçen ve İstanbul’u hissettiren çok değerli öyküleri içeriyor. Eski İstanbul’u okuyorsunuz ama sanki değişen tek şey zaman da geri kalan her şey aynı gibi..
Özellikle canım 
Tezer Özlü için alıp okuduğumu ifade etmeliyim. Düşüncelerini aktardığı, cümlelerini sıraladığı, özenle seçtiği kelimelerini içeren, O’na ait bir metni okuma ihtiyacıyla sarıldım kitaba. O’nun yazdığı bölüme bir an önce gelmek için çok sabırsızca çaba sarf ettim. Okurken de büyük bir burukluk hissettim. Sanırım O’ndan kalan son metni okumak içimi buruklaştırdı ve varlığına sarılırken yokluğunu hatırladım..
Çok değerli nostalji tadında bir kitap. Hepsi çok güzel ve değerli öyküler kesinlikle.
Ben en çok
Canım Tezer Özlü ‘ nün “ Cafe Boulevard “
ve
Nalan Barbarosoğlu ‘nun “ Kostümlü Hayalet “
bölümlerinden etkilendim..
İyi okumalar herkese, kitapla kalın…
