-Raif Efendi ve Maria Puder (Kürk Mantolu Madonna) -
Bir yanda insanlardan çekinen, sevgiye, samimiyete, merhamete hasret ve yalnız kalmayı tercih eden, kendi iç dünyasında yaşayan bir adam, diğer yanda insanları gerek geçmişi ile gerek çalıştığı ortam ile her yönüyle tanıyan ve erkeklere olan güven ve inancını yitirmiş bir kadın...
Bu iki karakterimiz gerçek dünyadan ziyade özlerini, iç dünyalarındaki mahzende gizli tutmuşlardır. Anlamak ve anlaşılabilmek umuduyla arayışta olan iki farklı hayat. Bu iki hayat ressam olan Maria Puder 'in Otoportre' si ile kesişiyor. Otoportre karşısında büyülenen Raif Efendi bir zaman sonra ressam ile tanışıyor. Bu tanışıklık iki karakterin mahzenlerinden çıkmasına ve aşkı tatmalarına vesile olmuştur. Kendi karanlığında yaşayan iki insanın birbirlerine güneş olup hayatlarına aydınlığı dahil etmesiyle başlayan bir hikaye...
Aşkın hayatımıza etkisi nedir? Hayatımızı anlamlandıran o içimizdeki noksanlığı gideren yegane duygu değil midir? Aşkı hissediyoruz peki ya ne kadar hissettirebiliyoruz! Korumak için bazen kendimizden bile sakınıyoruz. İyi mi yoksa kötü mü ediyoruz bilinmez. Kaybetmemek için hayatın engelleri karşısında çabalarımız yeteri kadar etkili oluyor mu? Peki ya ölüm...Ölümün var olduğu bu yaşamda hayal etmek yerine neden harekete geçmiyoruz! Akıldaki bu gibi soru ve düşüncelerin karakterlerimize etkisini muazzam bir kurguyla karşımıza çıkaran yazarımız beni de derinden etkiledi... :) Kesinlikle okunması gereken bir eser. Spoiler vermemeye çalıştım, umarım keyifle okursunuz
Fyodor Dostoyevski
Evet, yanlış okumadınız. Yukarıdaki cümle edebiyatın en büyük isimlerinden Dostoyevski’ye ait. 
Edgar Allan Poe’nun öyküleri Rusya’da yayımlanır ve ardından Dostoyevski bu öyküleri okuyarak Poe’ya olan hayranlığını bir yazısında dile getirir.
Hatta birçok kişinin bilmediği bir gerçek bize şunu söyler:
