'Olumlu düşünmek' gerektiğine inanan ve kendi kendilerine durmadan sevildiklerini, güçlü ve yetenekli olduklarını söyleyen insanlar gibi olma. Böyle yapmaya ihtiyacın yok çünkü öyle olduğunu zaten biliyorsun. Bundan kuşkuya düşersen -ki bence gelişmenin bu evresinde sık sık olur- önerdiğim gibi yap. Sandığından daha iyi olduğunu kanıtlamaya çalışmak yerine sadece gül. Kaygılarına ve güvensizliklerine gül. Endişelerini alaycı bir gözle bak. İlk başta zor gelebilir ama yavaş yavaş alışırsın.
"Özgürlüğümüzün altında iplerden oluşan bir düzeneğin yattığını ve bizlerin, ozanın dediği gibi, şu ölümlü dünyada,
...İpleri yazgının elinde
Zavallı kuklalar
olduğumuzu düşünmek gereklidir."
Kendimizden gurur duyduğumuzda, çoğu zaman böbürlenmek, kibirli ya da yapmacık görünmek istemediğimizi söyleriz.
Yani kendimizi övmeye alışkın değiliz.
Kendi kendimizi eleştirme fikrini o kadar geliştirdik ki insanlar bizi övdüklerinde bile onlara inanmıyoruz.
Bu yüzden kendimizle gurur duymakta başarılı olamıyoruz ve dahası diğerlerinden gelen olumlu bir tespiti de reddediyoruz.
Böyle düşünmek ve hareket etmek sizce nasıl bir rezonans alanı oluşturuyor? Bu şekilde hayatımıza gurur duyabileceğimiz şeyleri çekebileceğimize inanıyor musunuz? Kesinlikle hayır.
Yalnızlığın avantajlarıyla çevrelenmiş olmak, derin derin düşünmek için bulunmaz nimettir ve kaderini, senin etkileyebileceğinden çok daha olumlu etkileyebilir.