Buruk bir tat var eski kriz günlerinden damağımda... Yoksulluk karşısında bir bütün olunurdu. Ekmeğe zam mı geldi? Elektrik faturaları mı arttı? Kıyafet almak zorlaştı mı? Alım gücü mü düştü? Herkes aynı anda rahatsız olur, birbiriyle dertleşir firesiz hizalanırdı.
Ne değişti?
Sosyal medyada yayınlanan sokak röpartajlarında siz de denk gelmişsinizdir.
Bir ihtiyar çıkıp "Poğaça alamıyorum. Bir poğaça olmuş 15 lira, su 10 lira" diyor... Diğer ihtiyar "eee su içme önceden su mu vardı, biz köyde yağmur yağınca su içiyorduk" diyebiliyor.
Poğaçanın, suyun fiyatının zamlanması artık ortak sorunumuz değil...
Yine bir ihtiyar "Ne ekonomik sorunu ya? Ben bulgurumu, yağımı alabiliyorum. Bakıyorum insanlara karısını, kızını almış dışarıda yemek yiyor. Sapık bunlar diyerek sinirlenebiliyor.
Bir başkası "şükürsüzsünüz" diye, dert yananı azarlıyor.
Ayrı düştük... Düşürdüler.
Müsait bir yerde inecek var Şoför Bey!
Sayfa 37
Hep birileri bulaşık yıkarken diğerleri gazete okuyup televizyon seyrediyor; hep birileri vururken diğerleri dayak yiyor. Kısacası ortada birden çok insanın paylaştığı toplumsal bir sorun var. Bir yanda erkekler, diğer yanda da kadınlar toplumsal bir ilişkinin tarafları aslında. Böyle olunca da bu özel gibi görünen, tek tek her birimize özgüymüş gibi sunulan sorunu özel sorunumuz olmaktan çıkarıp, ezilen bir grubun ortak sorunu olarak ortaya koymamız gerek.
Sayfa 23Kitabı okudu
Edebiyatın gücü farklı,acının rengi ortak!
Bugün şaşırtıcı bir olay yaşandı,aynen nakledeyim: Arkadaşım kitabımı almıştı,okuduktan sonra aynı evde kaldığı aşırı sağ görüşlü arkadaşına da vermiş,anlattığına göre kitabı verirken de,"bunu yazan sıkı sosyalisttir,az polis jopuyla,biber gazıyla karşı karşıya gelmedi,okuyacak mısın?" demiş,gülmüş; çocuk da," ne yazmış bir bakayım" demiş,okumuş kitabı.Beni aradı yıllarca meydanlarda birbirimizi boğazladığımızı tarihin unutmadığı karşıt görüşten olan çocuk: "Şiirini yazdığın Amerikalı kıza bende çok üzülmüştüm,İsrailli piçlerin buldozerlerinin önüne atladı Filistin için,sonra müslüman çocuklara,dünya çocuklarına da şiir yazmışsın,eyvallah,seninle arkadaş olmak isterim,bir kahve içmek isterim,dertleşelim biraz,kitabı diğer milliyetçi arkadaşlarıma da okutacağım birader,şüphen olmasın " dedi, teşekkür edip buluşma isteğini kabul ettim.
Kahveler içilirken söylemeyi ihmal etmeyeceğim: "Bizim sizin dindarlığınızla bir sorunumuz yoktu,bu ülkeyi en az sizin kadar bizde sevdik,keşke şimdi değil önceden bu kahve içilseydi ve bu kadar insan ölmeseydi!"
