Edebiyatın gücü farklı,acının rengi ortak!
Bugün şaşırtıcı bir olay yaşandı,aynen nakledeyim: Arkadaşım kitabımı almıştı,okuduktan sonra aynı evde kaldığı aşırı sağ görüşlü arkadaşına da vermiş,anlattığına göre kitabı verirken de,"bunu yazan sıkı sosyalisttir,az polis jopuyla,biber gazıyla karşı karşıya gelmedi,okuyacak mısın?" demiş,gülmüş; çocuk da," ne yazmış bir bakayım" demiş,okumuş kitabı.Beni aradı yıllarca meydanlarda birbirimizi boğazladığımızı tarihin unutmadığı karşıt görüşten olan çocuk: "Şiirini yazdığın Amerikalı kıza bende çok üzülmüştüm,İsrailli piçlerin buldozerlerinin önüne atladı Filistin için,sonra müslüman çocuklara,dünya çocuklarına da şiir yazmışsın,eyvallah,seninle arkadaş olmak isterim,bir kahve içmek isterim,dertleşelim biraz,kitabı diğer milliyetçi arkadaşlarıma da okutacağım birader,şüphen olmasın " dedi, teşekkür edip buluşma isteğini kabul ettim.
Kahveler içilirken söylemeyi ihmal etmeyeceğim: "Bizim sizin dindarlığınızla bir sorunumuz yoktu,bu ülkeyi en az sizin kadar bizde sevdik,keşke şimdi değil önceden bu kahve içilseydi ve bu kadar insan ölmeseydi!"
•Onlarla ne denli ortak sorunumuz olduğu bir an içimden geçti.Sorunlar, acılar, göçler, dünyanın sonu gelmez akışı idi.
Sayfa 36Kitabı okudu
Hep birileri bulaşık yıkarken diğerleri gazete okuyup televizyon seyrediyor; hep birileri vururken diğerleri dayak yiyor. Kısacası ortada birden çok insanın paylaştığı toplumsal bir sorun var. Bir yanda erkekler, diğer yanda da kadınlar toplumsal bir ilişkinin tarafları aslında. Böyle olunca da bu özel gibi görünen, tek tek her birimize özgüymüş gibi sunulan sorunu özel sorunumuz olmaktan çıkarıp, ezilen bir grubun ortak sorunu olarak ortaya koymamız gerek.
Sayfa 23Kitabı okudu
