Ne vakit seni görmesem yahut düşünmesem, gönlümde, zihnimi bir yokluk, bir karanlık çöker. Sanki, canım, benliğim kaybolmuş da kendi kendime yabancılaşır. Sonra, birdenbire, hatırıma gelirsin, öüm döşeğinden kalkmış hasta gibi, dünyalar benim olur. Sanki vücuduma baştan aşağı bir sefa, bir hayat dolar.