"Yorgun ve üzgün gidiyorum harap evime
Yemin ederim deli yüreğimi senin şehrinden alacağım."
— Yakın bir zamana kadar hissettiklerim tam olarak böyleydi.
— Diyorum ya acının bu kadar yakıştığı birini, daha önce görmedim.
— Bu kadar yakışmasını istemezdim.
— İstemediğimiz pek çok şey var ama ben sadece seni istiyorum bütün bu gürültünün içinde.
— Ben de seni.
— Varlığın, varoluşumu anlamlandırıyor. Hep yanımda ol.
— Sen de benim.
Kelimelerle söylenebilecek her şey dökülmüştü dudaklarından. Sinenin derinindekilerine de kelimelerin büyüsü yetmeyecekti. Birbirini aydınlatan iki ışık misali saadete uzanan kapıdan beraber geçtiler...