İnsanın öyküsüdür kader.
Her yeni insanla kendi öykümüzü yeni baştan yaşarız. Kimse bize yeni bir öykü getirmez. İnsan, insanın öyküsüne katılır sadece.
Ömür Boyu
Ömrümün en güzel yıllarını seni severek yaşadım; sen ise birgün olsun karşılık göstermeye layık bulmadın. Mutsuz değildim, seni görüyor ve yılların nasıl güzelliğini alıp gittiğine şahit olmanın buruk sevincini yaşıyordum. Birlikte yaşlanıyorduk seninle. Aynı yatağı paylaşmasak da her gece rüyamda aşkım diyordun: evlilik aşkı öldürüyor bu yüzden sevmedim seni diyordun. Ben de bu yalnızlığa ömür boyu gönüllü katlandım.
Kelime oyunu mu, karmaşık hislerin aksı mı? Bir de iç döküntüsü...
Bu kitaba nerede rastladığımı hatırlamıyorum ancak ilk kez 2017'de okumuştum. O zamandan beri kitabın bende bıraktığı his hep hatırımdaydı. "Hah"ın bendeki yeri kişisel hikayemle ilgili de olabilir ama 
Birgül Oğuz 'un özgün ve bir o kadar da şiirsel kaleminin bundaki payı yadsınamaz.
Hah, ne kadar öykü kitabı olarak
Çünkü yaşamaya katlanabilmenin bazı koşulları vardı: Okumak, öykü yazmak, arada bir dans etmek, sokaklarda başıboş dolaşmak gibi.
Sayfa 4Kitabı okudu
Ölmek yok. Hurili, Nurili, şarap ırmaklı cennet yok. Tekrar tekrar azap çekme, herkes olma hâli sürüp gidecek. Kula dünyayı tanrı gözüyle göstermedir belki bu. Sonu gelecek mi bilemeyiz. Belki bengi dönüştür. Fasit dairedir.
Sayfa 194 - Metis Yayınları, 2. Basım, Haz. Yiğit Değer Bengi
“Tüm hayatın söz konusu: Unutma, hayatını, özgürlüğünü, sahip olduğun her şeyi istiyorlar. Buna karşı koymalısın!”
Sayfa 13Kitabı okuyor
Sanki dünya ayaklarının altından kayıp gitmişti. O ana kadar her şey ona şaka gibi gelmişti. Bu da, sonunu düşünmeden başladığı öyküler gibi bir oyundu sanki. Yaşamında ilk defa, onun hayal gücünün dışında, kendi başına bir öykü oluşuyor ve o seyirci kalıyordu!
“Onların belli amaçları var, benimse zayıflamış, harap olmuş sinirlerim...”
Sayfa 13Kitabı okuyor
“Tüm dünya yerle bir olurken, insanın kendisi için çalışması bir suç. Günümüzde artık hiç kimse sadece kendisi için hissedemez, kendisi için yaşayamaz.”
Sayfa 12Kitabı okuyor
“Bence bu öykünün yeryüzünde en çok bilinen öykü olmasının sebebi, herkesin öyküsü olması. Bence bu öykü insan ruhunun simgesi. Şu anda el yordamıyla ilerliyorum, açıklayamazsam üstüme atlamayın. Bir çocuğun en büyük korkusu sevilmemek, en çok korktuğu cehennem reddedilmektir. Bana kalırsa dünyada herkes reddedilme hissini az veya çok yaşamıştır. Reddediliş öfke doğurur, öfkenin sonucu, reddedilişin intikamı olan suçtur, suçtan da suçluluk kaynaklanır - işte insanoğlunun öyküsü. Bence reddediliş çıkarılıp atılabilse, insanoğlu farklı olurdu. Belki delilerin sayısı daha az olurdu. İçten içe eminim ki çok sayıda hapishane olmazdı. Her şeyin başı, başlangıcı o. İhtiyacı olan sevgi kendisinden esirgenen bir çocuk kediyi tekmeler, suçluluğunu gizler; bir başkası kendini parayla sevdirmek için hırsızlık yapar; bir üçüncüsü dünyayı fetheder; ve her defasında suçluluk, intikam, yine suçluluk. İnsanoğlu tek suçlu hayvandır. Bir dakika! Dolayısıyla, bence bu eski ve korkunç öykü, ruhun bir haritası olduğu için önemli gizli, reddedilmiş, suçlu ruhun.”
“…insanlar sadece kendileriyle ilgilenir. Eğer bir öykü dinleyen hakkında değilse dinlenmez. Bu noktada bir kural koyabiliriz: Büyük ve kalıcı bir öykü herkes hakkındadır, aksi takdirde kalıcı olmaz. Tuhaf ve yabancı olan ilginç değildir, sadece derinden kişisel ve tanıdık olan ilginçtir.”
“Ben özgürlüğümden başka bir şey istemiyorum.”
Sayfa 8Kitabı okuyor
“Bu mektubu görmezden gelebilirim. İçinde ne olduğunu ancak istersem öğrenebileceğim bu yaprak nasıl beni huzursuz edebilir?”
Sayfa 8Kitabı okuyor
