Tam o sırada cümle kapısının önünden bir at kişnemesi geldi. Ben irkildim tabii, allak bullak bir yüzle, bu da ne, diyerek aniden ayağa fırladım.
-Otur oğlum, otur, dedi annem sakin bir sesle; Hüseyin Dayındır o, iki ay önce atı öldü zavallının.
Ne ilgisi var, dedim anneme.
-İşte, atı öldü ya, çocuklarına cep telefonunu öyle ayarlatmış, çalınca at gibi kişniyor.
Sayfa 100 - Everest Yayınları