Duyduğumuz dehşet hissi öylesine büyük ki, dağlarda dünyadan bihaber çobanlar olsaydık, bunları görmeseydik, duymasaydık, diyoruz.
Sayfa 85Kitabı okuyor
Hani çiçekler vardır sanarsın, hep tomurcuk kalacaklar (öylesine uzun sürmüştür ki gelişmeleri, serpilmeleri, olgunlaşmaları); oysa, gün gelir, inanamadığın bir hızla, pırıl pırıl açıverirler ya işte, öyle: birdenbire geliverir yaşamının anlamı.
Sayfa 25 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Bir tarafım, böceklerinden yıldızlarına kadar kâinatın kalabalığını ve dünyanın dört bucağında kaynaşan insanları burnumun dibinde hissediyor. Onlarla beraberim, onların içinde; bir tarafım ise yapayalnız, öylesine yalnız ki bunu, bu hissi ömrümde ilk defa duyuyorum; kederden boğuluyorum bazen, bir tarafım boğuluyor, bir tarafım ama boğuluyor, bunu, bu yalnızlık duygusunu, bu kahrolası kederi yenmem lazım...
“Bugün senin yokluğunu hissettim,” dedi.
"Ev öylesine ıssızlaşmış gibi geldi ki bana, saat iki dolaylarında radyoyu açmak zorunda kaldım."
yaşamak
bizim en eski çağlardan kalma yanık türkümüz
öylesine kısık ki sesimiz
ne duyulmasını ne söylemesini biliriz
Sûfilerin, şeraite aykırı hareketlerinden sakınmaları gerektir. Zira sûfilerden zelle (sürçme) sâdır olmaz. Onlar küçük büyük her türlü günahı işlemekten, ejderhadan korkar gibi korkarlar; mekruh olan şeyleri işlemekten haramdan sakınır gibi sakınırlar... Mekruh olan şeyleri işleyen sûfiye kâmillerden feyz gelmez. Mekruha meyletmek, heva ve arzulara kulluk etmektir. Bu da, Hakk’ın gayrısına kulluk demektir. Mekruha mübtelâ olanlar, sûfilik lafını ağzına almamalıdır. Sûfi olanlar bu yolda cândan geçmişleridir. Bir mekruhtan geçemeyenin, sûfiyim demeye hakkı yoktur... Ancak, tarikat âdâbına uygun olarak yaşayan sûfiler ise, tarikatı öylesine koruyup sakınırlar ki tarikatta olmayan şeyleri işlemektense can vermeye razı olurlar. Hak sırrına sahip olan gerçek sûfiler bunlardır.
Sayfa 49Kitabı okudu
Bazen hislerime tercüman olmuş nasıl yazmış yazar dediğim
Anlar geliyor aklıma
Paylaşıyorum
Ama okuyanın hisleri değil benim hislerim
Çünkü o benim ayakkabılarımı giymedi
Kaybettim benliğimi,ruhumu,kalbimi... Öylesine savrulan bir yaprağım... Direnemiyorum...
Güzel gözler beni öylesine sarstılar ki
ancak gene onlar yaramı sarar
Sayfa 122Kitabı okuyor
