Biz, bulgur yersek köylü; pirinç yersek şehirli olacağımızı zannederdik
Oysa; Şehir, medeniyeti temsil etmeliydi. Medeniyete de şekil ve madde ile değil ancak; akıl, kalp ve ruh olgunluğu ile ulaşabilirdik.
Medeniyeti ve şehirliliği bize hep hazırc
Aşktaki tapınma hali sevgiyle karıştırılıyordu. oysa o tapınma, göz kamaşmasının yol açtığı geçici körlüğün bir sonucuydu.
... yanından geçen kadına döndü:
- Merhaba, dedi.
Der demez pişman oldu. Kadın durmuş ona bakıyordu. Sol elini cebinden çıkarıp kulağını kaşıdı. Kadın,
- Sizi tanımıyorum, dedi.
Buna verilecek karşılık belliydi: “Öyleyse tanışalım” deyip kadının koluna girmesi, “Ne soğuk. Sıcak bir yere girip bir şeyler içsek.” demesi gerekiyordu. Kolaylıklardı bunlar. Kadın bunları bekliyordu ondan. Oysa;
- Ben de, dedi.
beni herkes sevdaya asi sanır, oysa ki aşk beni nerde görse tanır..
Oysa hayatta en vahim aldanışlar,kendimizi en memnun hissettiğimiz anlardan çıkar.Ve şeytan kulağımıza fısıldar "neden daha fazlasını istemiyorsun ?"
Elif Şafak - Ustam Ve Ben
Eller boşta kalıyor, tutunamıyorlar toprağa, anlatamıyorlar anlatılamayanı. Anlatmak gerek: Düşman sarmış her yanı. Oysa, mesela Selim Işık, anlatmadan anlaşılmaya âşık. Böyle adama (Darılma ama) yaklaşmaz hiçbir güzellik, doğduğu günden beri kalbinde bir delik, almak için bütün sızıları içine. Her zaman utanmıştır başkaları yerine.
Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım, mürekkeple yazmışlar; oysa ben kurşun kalem silgisiydim, azaldığımla kaldım.
Siz mi yazdınız?
“Evet.”
Hemen buracıkta mı?”
“Hayır. Uzun yıllar var ki bir şey yazmıyorum.”
“Neden?”
“Söyleyecek bir şeyim kalmadı da ondan.”
Oysa söylenecek şey, her daim vardı.
Zor olan, söylenecek kişiyi bulmaktı.
Zaman, bu hükmü doğrulayacaktı.
Anladım ki gönül çuvalında ki kelimeler sana yetmez, Oysa gönlüm güzel olmazsa bahçemde gül dahi bitmez. Ey sevgili, senin Aşkın daim olsun, Benim yaram olsa da fark etmez... - Hz.Mevlana
Mektubun gecikti gene. Belki de ne yazacağını kestiremiyorsun! Oysa adını yazman yeter. Görünce içim aydınlanıyor. Yüzüme şavk geliyor.
Sayfa 141
....
Olduğunu, varolduğunu, var-olduğunu biliyordum, varlığını oysa unu (t) muştum.
Salıncak dünya.
Sayfa 90Kitabı okudu
