Dil altı direkt içeri girişte çok hızlı absarbe eden bir bölgedir . Bir gıdayı çok çiğnediği mizde içlerindeki maddeler de buradan kana karışırlar. Özellikle bitkisel ve ta z e gıdaları çok çiğnersak içlerindeki vitamin, mineral ve iyi yağlar dil altından kana karışacaktır. Şahsen ben sebze, mey v e yediğimda onları uzun uzun ağzımda tutmaya gayret ederim. Aynı şeyleri yağlar için de yaparım. Hem kolayca kana karışsın diye, hem de ağzın içindeki mukozayı korumak için yaparım bunu.
Evet kitabımız klasik spor romantizmi olan bir kurguydu, klasik de olsa kaliteli yazılmıştı ve akıcıydı. Konusuna gelirsek bir yanda kadın başrolümüz Anastasia var kendisi bir buz patencisi ve Aaron adında partneri var beraber seçmeler için hazırlanıyorlar.Bir yanda erkek başrolümüz Nathan var o da buz hokeycisi ve takım kaptanı. Olaylar bir gün 2 Buz pistinden birinin bozulmasıyla hem Buz hokeycilerin hem de Buz patencilerin aynı pisti kullanmasıyla başlıyor. Nathan kendi takımı ve Buz patencilerinin anlaşması için Anastasia ile arkadaş olmaya çalışıyor. Ve bu iki güzel arkadaşlık ilk başlarda cinselliğe ordan da 2 aşık olmaya doğru gidiyor...
Evet kitapta en en sevmediğim şey Aaron karakteriydi en başından beri toxic biriydi gerçekten neden ne için yaptığını kitap bitince bile anlamıyorsunuz o kısın saçmaydı. Onun dışında bu spor romantizminde hep olan o cinsellikle başlayan ve tüm sporcuların sanki sadece bunla yatıp kalktığını anlatmalarından gına geldi. Bu kaçıncı okuduğum spor romantizmiydi bilmiyorum ama bu kitap çok övüldü diye başladım açıkçası hiç bir farklı özelliği yok özellikle ben bu kitabı off campüs serisinden Anlaşma kitabına benzettim (bazı kısımları) Genel olarak güzel eğlenceli,bolca romantik içerikli bir kitaptı.
Icebreaker 
Hannah Grace
Biraz psikolojim bozuk olabilir
Ben kendi acıma üzülemiyorum, ağlayamıyorum da ve bunu daha öncesinden farketmiştim ama bilmiyorum kimseye söyleyemediğim şeyleri burada söyleyince rahatlıyorum. İçimde hep bir burukluk var ve nedenini özellikle birşeye bağlayamıyorum çünkü sadece biri mi yoksa bütün bu olanların hepsi mi o boşluğu oraya, kalbime kazıyan bilmiyorum. Kendimi
Okunmaya değer eski bir alıntı..
ÇOCUKLARINIZI KİM EĞİTİYOR?
TAKİP EDİYOR MUSUNUZ?
1980 öncesine gidiyorum.
Ortaokul öğrencisiyim.
Babam bizim evimize de televizyon aldı.
Sadece TRT var ve yayınlar siyah beyaz.
Günün birinde Charlie Chaplin’i keşfettik.
Filmin başından sonuna katıla katıla kahkaha atarak izledik dört kardeş.
Bir hafta sonu yine Charlie Chaplin filmi vardı ve
Le Feu Follet Filmi/İntihar ve Alkolizm
“İntihar ölümcül bir hastalıktır ve insan hasta olduğundan emin olamaz ki tedavi olabilsin. Mucizevi bir ilacı yoktur. Drieu’ye gelince, psikanaliz onun için romancının
araç gereçlerinden biri olagelmiştir.”
JACQUES LACAN
Le Feu Follet, Pierre Drieu La Rochelle’in intihar eden arkadaşından sonra kaleme aldığı bir eserdir. Türkçe’ ye “Hayalet
Ben insanların yakınlarını sevmesinin nasıl mümkün olduğunu oldum olası anlayamadım. Bence, özellikle yakınlar sevilmez de uzaklarımız sevilir.
Sayfa 314Kitabı okuyor
Anne-bebek ikilisinde, hiçbir şeyin eksik olmadığı tamlığın yoğunluğu vardır. Anne eğer ortada yoksa her şey eksik demektir ve bu, boșluktur. Bu erken ilişkide anne ile çocuk arasında sınır yoktur, çocuk annenin bedenini kendisininkinin bir uzantısı kabul eder (anne için de bu doğrudur, o da ilişkiyi kaynaşma șeklinde yașar). Dolayısıyla eğer anne "mevcut" değilse, bu, çocuk için, kendisinin bir kısmı eksik kaldığından, bir organının kesilmesidir. Sonuç olarak, dalgın, depresif bir anne (yokluğun bir biçimidir bu) ya da başka yerde "çok meşgul olan, daha önemli" başka șeyleri yapmak için çocuğunu terk eden anne, Anglosakson psikanalistlerin teorileştirdikleri bu "sökülüp alınma"yı ve karşılığında bir "sıkı sıkı yapışmayı" kışkırtma riski taşır. Ayrılık tehdidi ne kadar fazlaysa, sıkı sıkı yapışma da o denli yoğundur; ve bu ne kadar yoğunsa, eksiklik de o kadar telafi edilemezdir. Bu sürekli beklenti, bu ıstrap, duyumsal bir ilişki modeli yaratacaktır. Bu çocuklar yetişkin olduğunda, duyumsal ilişkilerde ben ile õteki arasındaki sınırlarda bir kırılganlıkla, hatta bir sınır yokluğuyla karşılaşırız. Ôtekinin koyduğu en ufak mesafede bu terk edilme yaşantısı, bu sökülüp alınma ve özellikle bu ıstırap hissedilir.
