Özge ALTIN
@ozgaltn
Atatürk Üniversitesi
17 Şubat
19 okur puanı
Şubat 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
“Ümit mi? Ümit en son kötülüktür!” Nietzsche adeta haykırmıştı.
“İnsanca, Pek İnsanca adlı kitabımda ileri sürdüğüm gibi, Pandora’nın kutusu açılıp, Zeus’un içinde sakladığı bütün kötülükler dünyaya saçıldığı zaman, orada son bir kötülük kaldığından kimsenin haberi olmamıştı: Ümit.
O zamandan beri, yanlışlıkla kutuyu ve içindeki ümidi iyi şans olarak yorumladık. Fakat Zeus’un arzusunun, insanların kendilerini işkenceye teslim etmeleri olduğunu unuttuk.
Ümit kötülüklerin en kötüsüdür, çünkü işkenceyi uzatır.”
Boş çabalar :)
Ah,şu entelektüellerin üç milimetrelik iris aralığından beynin içine tüm bu bilgileri aktarmak için sarf ettikleri bitip tükenmeyen çabalar.
Bence biz kör olmadık, biz zaten kördük, gören körler mi, gördüğü halde görmeyen körler.
Okur Takip Önerileri
''- Xururuca!
+ Ne var?
- Ağlamak kötü bir şey mi?
+ Ağlamak hiçbir zaman kötü değildir, budala. Neden sordun?
- Bilmiyorum, bir türlü alışamadım. Sanki yüreğim boş bir kafes...''
'' 'Daha çok anlat” dedim.
“Hoşuna gidiyor mu?”
“Çok. Elimden gelse seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum.”
“Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?”
“Gider gibi yaparız.' ''
İnsanda ne var? İnsana ne verilmemiştir? İnsan neyle yaşar? İnsanda sevgi olduğunu anlamıştım.
İnsana neye ihtiyacı olduğunu bilme yetisi verilmemişti.
İnsan neyle yaşar anladım.
Güneş okyanustan yükseldiğinde duygularım biraz yatışmıştı, tabii öfkenin şiddeti, ümitsizliğin derinlerine çöktüğünde ortaya çıkan şeye yatışmak denirse.
Korku
Bundan sonra ne tür bir ilişkiye girmeye karar verirsem vereyim, bir süreliğine sessiz sakin barakamda saklanacak, insanların hareketlerini etkileyen dürtüleri izleyerek anlamaya çalışacaktım.
Yatarız; bir düş, uykuyu zehirlemeye kadir,
Kalkarız; başıboş bir düşünce günü kirletir,
Hisseder, düşünür, akıl yürütürüz; ağlar ya da güleriz,
Sevgili acılarımızı kucaklar, tasalarımızı def ederiz
Hep aynı, ister kader, ister neşe,
Çıkış yolu serbesttir yine de
İnsanın dünü asla yarını gibi olamaz,
Değişim dışında hiçbir şey ayakta duramaz!
Tek tesellim yalnızlıktı; derin, kapkaranlık, ölüm gibi bir yalnızlık.
İYİLEŞME
Ama eninde sonunda, bulutlar dağılacak, gökyüzü açılacak ve güneş yeniden parlamaya başlayacak.
Hiçbir tedavi her derde deva değildir.
“Bitirdim,
Udumu fırlattım bir kenara.
Gölgeler asıldıkça havaya
Mor yoncaların arasında
Seste tükendi şarkılarda.
Bitirdim,
Udumu fırlattım bir kenara.
Çiyle kaplı çalılar da şakırken
Ardıç kuşları gibi erkenden
Sesim çıkmıyor artık.
Bitkin bir keten kuşu gibiyim
Kesildi sesim soluğum,
Geride kaldı şarkılarım.
Bitirdim,
Udumu fırlattım bir kenara.”
Doğa, bir yığın hayat tohumu içinden yalnız kendi seçtiklerini, en iyilerini ekmişti.
Sayfa 416Kitabı okudu