Sabitlenmiş gönderi
Sadece anlamsızlığın kabul edildiği bir ortamda, her ne kadar derme çatma olsa da anlamlı bir bağlam oluşturan şemalara bile tehlikeli gözüyle bakılır.
Şuşa
Bir acob gülsendir torpagin, dagin, Dumanh daglardir hayat yoldasin, Bir agri gördümü ömründe basin, Ey fitron xelq olmus tobabat, Susa!
Sayfa 6 - A.İbrahimov
Hafızamızın en karanlık noktalarına kadar sakladığı anılar görünmez birer hayalet durumundadır.
Okur Takip Önerileri
Яслиндя щяр шей адиди. Бялкя адидян дя ади. Еля мяним «донъуан» олмаьым да. Чцнки садядян мцряккябя доьру щяр шей дяйишир.
Haber aldım ölüler tirilgen dep…
Borlu çalıp Kefege kirilgen dep.
Mezarlardan turganlar yeşilbaşlar,
Ongmay, ösmiy sürüngen garip caşlar…
Ama Nuri öldü. Ölülerle dans edilmez. Bu da budalalık. Niçin ölülerle dans edilmesin? Madem ki zihnimizde yaşıyorlar. Leyla o gece teslim olmuştu. Biliyorum ki teslim olmuştu. Bakışlarıyle, gülüşüyle onundu. Eski Sümer mühürleri gibi, kabartması onun balçığını zaptetmişti. Sonra birdenbire göz göze geldik ve her şey bitti. Bir ağaç dalına takılıp sönen bir balon gibi orada sarktı, biçare ve isteksiz. Oracıkta sönmüş balon, zavallı Leyla. Ve böyle gözlerimin önünde küçüldüğü için onu birdenbire çok başka türlü sevdim. Korkuya, kıskançlığa çok başka bir şey karıştı. Şimdi bile ne olduğunu bilmediğim bir şey. Hiçbir zaman anlamadığım, anlayamayacağım bir şey. Birdenbire Leyla benim için bir daha unutamayacağım bir şey oldu.
Sayfa 139
«Ben isyan denen şeyi hiç anlamadım. Kızdım, kendimi yedim, fakat isyan etmedim... Nevzat, Süleyman hepsi isyan ettiler... Süleyman geleceğini kendi eliyle yaktı. Nevzat öldü sandığı çocuğunu kaderin yüzüne fırlattı. Çocuk iyi oldu, fakat...» Sonra birdenbire yine kendisine döndü. «Belki tek eksiğim bu oldu. Daima evin uslu çocuğu kaldım. Kendimi gizledim ve düşündüğümden başka türlü hareket ettim... Daha doğrusu kaçtım. Daima zihnimin bir köşesinde yaşadım.»
Sayfa 16
Hangimiz ahmak değiliz sanki... Rüyamda kendimi bir başkası gibi seyrediyordum ve bunu biliyordum. Sanki camdan bir oda içindeydim. Bir köşede oturmuş düşünüyordum. Fakat yüzüm kendi yüzüm değildi. Tanıdıklarımdan birinin yüzüydü.
Sayfa 15
İLKÖNCE AYUV DAĞI GÖRDÜK, DENİZDEN.
DALGALAR YANAŞTIRDI BİZİ YALTA'YA,
HEMEN KOŞUP GİTMEK İSTEDİM BAHÇESARA'YA
“YASAK, GİDEMEZSİN” DEDİLER, KALDIM YAYA...
Hüseyne yerler ağlar göğler ağlar
Betül-i murteza peygember ağlar
Hüseyn'in nohesin 'Dilriş' yazanda
Müselman sehlidir ki kâfir ağlar.
Kör olmuş gözlerin gan tuttu Şimr'in
Ki görsün öz elinde hançer ağlar Hüseyn'in köyneyi Zehrâ elinde
Çeker geyha kıyâmet, mahşer ağlar.
Atanda Hermele ok Kerbelâ'da
Göreydin düşman ağlar, leşker ağlar
Gucağında göreydin Ümm-ü Leylâ
Alıp na'şı Aliyy-i Ekber ağlar.
Rubâb, nisgil döşünde süt görende
Aliyy-i Esğer'i, yad eyler ağlar
Başında kakül-i Ekber hevâsı
Yer ağlar, sünbül ağlar, enber ağlar.
Yazanda Âl-i Tâhâ nohesin men
Kalem gördüm sızıldar, defter ağlar
Ali, şaqq-ül gamer, mihrap tilit qan
Kulak ver, mescid okşar, minber ağlar
Ali'den 'Şehriyâr', sen bir işâre
Kucaklar kabri, Mâlik Eşter ağlar.
ŞEHRİYAR
Sizin ayağınıza yapışan bir parça çamur, bizim için vatan parçasıdır.
Yazdıklarımda kimseyi alâkadar etmeyecek bir hakikat var. O hakikat, yalnız benim içimde.
Bugün hayattan kaçtığım gibi hatıralardan da kaçmaya başlarsam...
Istırap, sağlam bir insanı daha tez söndürür.
Letafetine diyecek yoktu. Fakat rezaletine de diyecek yoktu.
