İnsan, insanlığını kaybedince, kayda değer bir şeyi kalmıyor..’Gece, vicdanının sesini dinlemek için yeterince sessiz.İnsanlar gündüz takdığı maskeleri çıkarmak için yeterince yalnız.”Kendinizden kaçıp sığındığınz tek liman, yine kendiniz.’ unuttunuz aslınızı? Ne kaldı akıp giden zamanlardan geriye? Kim kaldı? Kimin yanına ne kâr kaldı?” Herkes gitti, her şey bitti. Giden geleni, gelen gideni, hiç gelmeyen, hep bekleneni arattı.Resimlerde gülen yüzler, yüreklerde manasız sözler kaldı.Birikti içimizdeki aslolan insanlığın isyanı.Sus pus olmuş gecenin sessizliğine, çaresizlerin zebun halleri zuhur etti. Dünyamızı çevreleyen insanlar iziyle değil, sızıyla anıldı.Sormadı kimse, kimsenin kimsesizliğini.Herkes serazat hallerini özlüyor artık.Marifet değildi, kuş gibi uçmak ya da balık gibi yüzmek.
hayykitapKitabı okudu
Garip değil mi, yaşadığı acıları bile özlüyor insan.
Sayfa 95 - Kırmızı Kedi Yayınevi, 24. BasımKitabı okudu
haberin olmasa da
En çok da adını söylemeyi
Özlüyor içimde can kırıkları
Haberin olmasa da..
Ey sevgili! Hayalin gözümde, ismin dilimde..
Gözlerim seni arıyor, hâlbuki gözbebeğimdesin; kalbim seni özlüyor, hâlbuki bağrımın içindesin. Kaybolup gittin desem kalbim beni doğrulamıyor. Çünkü sen onun içinde bir sır gibi kaldın, hiçbir yere ayrılmadın.Yok, gitmedin hep yanımdasın desem gözüm beni yalanlayacak. Şimdi doğru ile yalan arasında şaşkın kalakaldım.Bir kelebek rüyası mıdır gördüğüm? Eğer öyle ise kelebek senden yana kanatlarını çırpıyor.
Kapı YayınlarıKitabı okudu
Özlemlerim kalmadı.Ben aslında sürekli özlüyor ve bir özlem durumunda yaşıyorum.Bu yüzden özlemlerim yok.Yalnız bir kavrama bu.Bütünselliğin kavraması.Bitirmişliğin.Bir yolculuğun sonu.Başlangıcı olmayan yatay bir yolculuğun sonu.Kendi yuvarlağım çevresinde dönen bir yolculuğun.
Sayfa 48Kitabı okudu
