"Yine de bu acılar söylüyor bana var olduğumu.."
Sayfa 57 - Pablo Neruda
"Nereye bakarsam bakayım
Sen uzaklaşıyorsun."
Şeytan ona bakarak kendini temize çekiyor.
Herkesin kalbinde bir Şehrazat masalı
Sabaha çıkmıyor kimsenin gecesi
Sayfa 35
İnsanın hayatı, yenileceğinden hiç şüphe etmeksizin, var olmaya çalışmak için harcanmış bir çabadır.
*Schopenhauer
Sayfa 69 - Kırmızı KediKitabı okudu
Ben bir ölüm pervanesiyim ey zamanlar annesi
Bir sözüm arzuların kandilinde fitil
Bir sözüm sabahların avucunda dünya duası...
Harika... :))
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden? Bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu? Pervane olan, kendini gizler mi alevden?
Sen istedin, ondan bu gönül zorla tutuştu...
Sayfa 27Kitabı okudu
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi alevden?
Sen istedin, ondan bu gönül zorla tutuştu...
Sayfa 233Kitabı okudu
Sen
varsın
—şimdi gidip alevine girdi mumun ,
pervane — düştü ...
ben
var
ken .
“ Yanlış bir kapıyım ben
Önünde yanılmış bir çocuğun durduğu..”
Sayfa 60 - 2014
“Hadi söyle bana, benim hayatım ile sıradan bir mahkumun hayatı arasında ne fark var? Benim görebildiğim tek fark, kendi kendimi hapsediyorum ve kimse de beni hapishaneden çıkarmayacak. Bu, diğer seçenekten daha da tahammül edilemez bir durum. Çünkü kendi isteğimin, irademin dışında içeriye zorla -hatta tekme tokat- atılacak olsam, kapıya kilit vurulunca ya da her halükarda beş yıl kadar bir süre içinde bu durumu kabullenir, sinekler nasıl uçar konusuna kafa yormaya veya gardiyanın koridorda kaç adım attığını saymaya, yürüyüşündeki değişikliklere dikkat etmeye başlardım. Oysa şimdi, kendi isteğiyle bir odanın içine uçmuş bir böcek gibiyim. Duvarlara çarpıyorum, pencerelere vuruyorum, tavanı zorluyorum, bu dünyada yapılabilecek ne varsa hepsini yapıyor, sadece yeniden uçup gitmeyi beceremiyorum. Ve hep o pervane ya da kelebek ya da her neyse onun gibi düşünüyorum: “Hayat ne kadar kısa! Hayat ne kadar kısa!”
