pluvifoil
@pluvifoil_
Biz dünya girdabında kaybedenleriz
öğrenci
İÜ/Tarih
İstanbul
15 Ocak
45 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
İçimin yorulduğunu hissediyorum..
Çünkü nasıl gözleriniz görmeye,kulaklarınız duymaya yarıyorsa,insanın yüreği de zamanı algılamaya yarar.Kör biri için gökkuşağının renkleri ve sağır biri için kuş sesleri nasıl boşunaysa, yürekle algılanmayan zaman da öyle boşuna gider kaybolur.
Ve işte ben, manaları bulanık,müphem bir kelimeyim şimdi…kimi zaman hiçbir şeyi simgelemeyen,kimileyin de birçok şey işaretleyen…
Okur Takip Önerileri
Dün düşüncem deniz dalgaları arasında seyreden, esintilerle bir kıyıdan diğerine gezinen bir gemiydi..
Dininiz gösteriş,dünyanız iddia,ahiretinizse toz duman,ölüm bedbahtların rahatıyken diz niçin yaşıyorsunuz?
Sayfa 89Kitabı okudu
Çoğunluk, denizmişcesine konuşur, ancak hayatı bataklıklara benzer. Çokları başlarını dağların doruklarının üstüne kaldırır, ama ruhları mağaraların karanlıklarında miskince kalır.
Sayfa 148Kitabı okudu
Yani, erdemli yaşlıların sayısının erdemli gençlerin sayısını hiç de geçmediğini ve tescilli bir alçağa güvenmemeye hakkımız oldugunu belirtmekte hiçbir şaşırtıcı yan yoktur.
Ötesiyle berisiyle kişiliğiniz bütünüyle size ait bir bahçedir. Bu bahçede ne yetiştirdiğiniz, neyi söküp attığınız, neyin yetişmesine kesinlikle izin vermediğiniz tamamen sizinle ilgili…
Çünkü hiç kimse, başkaları uğuruna sınırlarını feda ederek, sağlıklı ve kalitesi yüksek bir yaşam satın alamaz.
İnsan başkasıyla çatışırken bile sadece kendi ile kavga ediyordur…
Hayır diyemediğiniz her konuda, sınırlarımızın ihlal edilmesine izin verirsiniz ki, sınırları ihlal edilmiş bir ülke özgür değildir!
𝒴𝒶𝓁𝓃ı𝓏 𝑜𝓁𝒶𝓂𝒶𝓏 𝓀𝒾 𝒾𝓃𝓈𝒶𝓃… 𝐻𝑒𝓅 𝓀𝑒𝓃𝒹𝒾 𝒾𝓁𝑒 𝒷𝒾𝓇, 𝓀𝑒𝓃𝒹𝒾 𝒾𝓁𝑒 𝒷𝒾𝓇𝓁𝒾𝓀𝓉𝑒.
Her şey geçici bu alemde. Acı da, hüzünde ve bunlar gibi istemediğiniz her duygu da. İçinden geçebilirsek, onu getiren anlarla birlikte geçip gidiyor, er ya da geç. Ama direnirsek acı ve straba, hüzün koyu bir karanlığa dönüşerek yapışıyor varoluşumuza.
Sayfa 325Kitabı okudu
Senin yaratabileceğin bir şey yok. Bu sistemde her olasılık, yani sonsuz sayıda olasılık yaratılmış durumda zaten. Bir olasılık olarak bekliyor hepsi. Neyi bekliyor peki? Sen hangi deneyimi seçeceksin diye bekliyor. Neye ol! Diyecek ve neyi deneyimlemeyi seçiyor bakalım, diye bekliyor. Sistem sana bakıyor. Sen ol dedikten sonra onu oldurmak ise sistemin görevi.
Sayfa 221Kitabı okudu
Fark ediyordum ki, bu yüklenen anlamlar dünyası anlamsızlaştırıyordu dünyayı.
Sayfa 188Kitabı okudu