7 gün komada kaldı. Ölüme yakın deneyimini oldukça gerçekçi bir şekilde anlattı. Komadayken neokorteksinin ( düşünen beyin) çalışmadığını söyledi. Çalışan bir beyin yoksa bilinç de yoktur.
Bedenin ötesinde bir hayat. Ruhun bedenden ayrılmasının bir tezahürü olsa gerek yaşadıkları. Yaşamın başladığı mekana geri döndü. Karanlık çamurlu bir yoldan ışığa çıktığını söyluyordu. Rahimden çıkan bir bebek misali.
Duyular ortadan kalkmış, duyuların, bedenin, beynin sınırlandırıcılığının olmadığı bir deneyim. Duyular olmadığı için daha çabuk her şeyi algıladığını ve öğrendiğini söylüyor. Beyin beden ve duyular bizi sınırlandırarak, bu dünyadaki görevlerimizi yapmamızı sağlıyor. Eğer bu sınırlar olmasaydı bu dünyadaya gelme amacımızı gercekleştiremezdik.
Dünyadan bağını kopardıkça Allah'a yaklaşırsın. Duyular bizi bu dünyaya bağlarken, beynin inşaa ettiği bir rüya içindeyiz.
Ancak beden yokken, sinir hücreleri yokken, ruhen metafizik dünyada olduğumuz zaman her şeyi tam gerçekliği ile göreceğiz. Ruh bedenden daha geniş bir algıya sahip. Beyin duyulardan aldığı verilerle illüzyonist bir dünya oluşturur. Her şeyin çaba harcamadan idrak edildiği bir dünya. Gerçeği bedenle Göremeyiz.
Bedenin, vücudun ötesinde bir deneyim. Ölmeden önce ölür, bu dünyada bedenin ruhtan ayrılmasını sağlar, bedene hizmet etmez, bedeni öldürürsek, o zaman tüm her şeyi, tüm gerçekliği ile göreceğiz.
Ulaş Kırbaş Hikayesi, okuyucuyu arada bırakan çokça sahnenin oluşu, hissinin çok farklı oluşu çok özeldi cidden.
Daha ilk sayfalardan kitaba çekildim denebilir. Neler okuyacağımla ilgili birçok teori üretmeye hemen
