Ah, kimselerin vakti yok Durup ince şeyleri anlamaya
RÜZGAR SAATİ
Tepeden tırnağa bir usanmışlık
Anı ne bellek ne
Bu şehirden bu parktan uzakta
Neresi olsa olur
Sayfa 11
GÜNEŞ SAATİ
Su verdim büyüyen günlere
Açılan sonra kapanan çiçekler,
Yönlerin tarihini araştırdım,
Karları saydım döne döne
Elimle gök memesinden sağdığım,
Bütün yazgıları yeni baştan yazalı
Güneş saatleri.
Ve asıl gücü sevinçlerin
Saymak bulutları rüzgâr gülünde.
Kuzeydir gerdiği yapraklar
Karanfillerle beslenen güneşin.
Ve ayaksız dizeleriyle
Kadınların ve erkeklerin ağaçları
Doğar güne karşı.
Neyi saklıyor ki bunca dirençle
Yalnız o varsa yok demektir,
Çeşitli görüntülerle her yandan
Çevirmiş yalnızlığımızı,
Bir kuş alır gagasında gezdirir
İnsan elinden çıkmış şeylerin saldığı
Şaşkın yabanlığı.
Teknenin Ölümü
...ama bir okur zaten var olan bir yolda ilerleyen bir yolcudur. Ve bu yol sonsuzdur. Ağaç kaleme alınmıştır çoktan; taşı ve dalı kıpırdatan rüzgâr, bu dala duyulan özlem ve gölgelerini yasladıkları sevda... Normalde yabancısı olacağım bir zaman dilimi olan günde birkaç saati bu yolda geçirmekten daha büyük bir mutluluk bilmiyorum. Bir ömür yetmez bu yolda yürümeye.
jaguarKitabı okudu
Uzun Yağmurlardan Sonra
Sen yağmurlu günlere yakışırsın
Yollar çeker uzak dağlar çeker uzak evler
Islanan yapraklar gibi yüzün ışır
Işırsa beni unutma
Alır yürür sıcak mavisi gökyüzünün
Kuşlar döner uzun yağmurlardan sonra bir gün
Bir yer sızlar yanar içinde büsbütün
Her şeye rağmen ellerin üşür
Üşürse beni unutma
Yeni dostlar yeni rüzgarlar gelir geçer
Yosun muydum kaya mıydım nasıl unuttular
Kahredersin başın önüne düşer
Düşerse beni unutma
Sayfa 46Kitabı okudu
şehitlerimiz için el- Fatiha
Bayrakların canıdır rüzgâr. Rüzgâr varsa gökyüzünde dalga dalga çarpan kalbini dinleriz bayrağın. Bayraklar rüzgâr bekler, şehitler dua.
Şehitler tepesi boş değil,
Toprağını kahramanlar bekliyor!
Ve bir bayrak dalgalanmak için;
Rüzgâr bekliyor!
(Bir Bayrak Rüzgâr Bekliyor, Arif Nihat Asya)
Sayfa 277Kitabı okudu
3. BÖLÜM
Mükemmel olmadığımı biliyorum ama kusurlu da değilim.
Hava kararmış, güneş siyah pelerinini kuşanmış, dallar kuşlara mesken olmuş, ateş böcekleri resitaline başlamıştı. Hafif bir rüzgâr tenime sataşıp kendine gel diyor, kasılmış bedenim duyulara kapısını sımsıkı kapatmış umursamıyordu. Babamın bahçe kapısından çıkması ve benim donmuş halimi bulması iki dakikayı ya da iki saati bulmuştu, keza zaman konusunda bir hiçlik yaşıyordum. Hayatımdan çalınan sadece zaman mıydı ki? Geçmişimin nerede, kimin kalbinde, kimin evinde, kimin zihninde olduğuna bile yabancıydım ve bunları bana açıklayacak adam şimdi kendi korkuları gibi benden de kaçmaktaydı. Nereye gitmişti ya da hesap vermekten kaçtığı için miydi o öfkeli gidişi, anlayamadım. Yanıma gelirken kulağındaki telefonu kapadı heyecanla. Soluk soluğa merdivenleri aşmaya başladı.
“Baba neler oluyor?” dedim panik olmuş halinden korkarak.
“Çabuk hazırlan Sevda, sadece ihtiyacın olanları al.”
Korktum, neden korktuğumu bilmeden bocaladım.
#müjdeaklanoğlu #gamzelim2 #okuyorum #kitapalıntısı
Sayfa 40Kitabı okudu
SABAHATTİN ALİ’DEN OTURAKLI BİR TEKME YEMİŞTİM
Sabahattin Ali (1907-1948) Sabahattin Ali ve Sait Faik isimleri dillerden düşmüyordu hikâyeciliğimizde, o günlerde. Sait’in iki yönlü tutkusu vardı Sabahattin Ali’ye. Ama bu iki yönlü tutku, zaman zaman birbirine karışıyor, gün oluyor Sabahattin’i göklere çıkarıyor, gün oluyor yeriyor da
