DORUK
Öykünün doruğu, beş katlı binanın dördüncü katıdır. Bu son Büyük Tersine Dönüş (Major Reversal) gürültü ve şiddetle dolu olmak zorunda değildir. Daha ziyade anlamla dolu olmalıdır. Eğer dünyadaki tüm film yapımcılarına bir telgraf yollayabilseydim, sadece şu üç kelimeden ibaret olurdu: "Anlam duygu doğurur." Para değil, seks değil, özel efektler değil, film yıldızları değil, özgü fotoğrafçılık değil; anlam...
Son bölüm doruğu, sizin hayal gücünüzün sıçrayabileceği en yüksek noktadır. O olmadan bir hikayeniz yoktur. Ona sahip olana dek karakterleriniz, acı çeken ve iyileşmek için yalvaran hastalar gibi bekler.
Doruk bir kez elde edildi mi, hikayeler
artık anlamlı bir şekilde geriye doğru yazılır, ileriye değil. Hayatın akışı sebepten etkiye doğrudur ama sanat ürününün akışı genelde etkiden sebebe doğrudur.
Plato Film Yayınları ~ PdfKitabı okudu
Lisede o fene, ben edebiyata ayrılmıştık. Teneffüslerde ve böyle arada okula gelirken görüşüyorduk. Gülsüm'ü gördükçe büyüdüğümüzü, daha hızlı kirlendiğimizi kavrıyordum, ortaokulda, aynı sınıftayken, eline omuzuna dokunduğum, itiştiğimiz, arada saçını bile çektiğim delişmen kızdı. Durmadan, durmadan konuşurduk, iddialaşırdık. Şimdiki gibi
Sayfa 102 - DağKitabı okudu
"Benden çok kötü bir ölü olur! Bir kez toprağın altına girdim mi hiç durmadan büyür ve sadece yeniden dünyaya gelip her şeye baştan başlamayı düşünürüm.”
— Coco Chanel
Sayfa 105 - -VI-Kitabı okudu
Genel Kültür, İdealizm, Materyalizm…
_Evrimsel Psikoloji_
_Beynimiz evrimleşiyor. Artık, mağara adamları gibi kadınların başına vurup saçlarından sürüklemek yerine kulaklarına güzel saçmalıklar, boş şeyler fısıldıyoruz. Çağ’a uyum sağlayamayan medeniyetsizler ise doğal seçilimle elenmeye başlıyor.
_Evrimsel psikoloji, insanın sinir sisteminin doğurduğu davranışların evrimsel
Ama bir kez geçti mi kim acıyı anımsayabilir ki? Acıdan geriye kalan bir gölgeden ibaret, zihinde bile değil, sadece bedende. Acı insanda iz bırakır, ama görülmeyecek kadar derinde. Gözden ırak olan, gönülden de ıraktır.
Sayfa 158Kitabı okudu
Addie bir çok kez merhaba demişti ama o gece ilk ve son kez vedalaşma şansı olmuştu. Uzun süredir beklenen bir noktalama işaretini anımsatan o öpüşme. Yarıda kesilen bir satırın tiresi ya da sessiz kaçışın üç noktası değil ama bir nokta, kapatılan bir parantez, bir son.
Bir son.
Anda, sadece anda yaşamak böyle bir şeydi. Devam eden bir cümleydi. Ve Henry hikayede kusursuz bir duraksama olmuştu. Nefeslenmesi için bir fırsat. Bu aşk mıydı yoksa sadece bir cezanın ertelenmesi mi, bilmiyordu. Hoşnutluk tutkuyla yarışabilir miydi, ılıklık, bir gün sıcaklık kadar güçlü olabilir miydi?
Ama kesinlikle bir armağandı.
Bir oyun, savaş ya da iradelerin çarpışması değil.
Sadece bir armağan.
Zaman ve anılar; bir masaldaki aşıklar gibi.
Sayfa 615 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
