Aşk öyle bir saltanat ki, vakti yoktur.
Dedi ki: Ey Âdem, bu nice iştir? Cennette can sıkıntısının sözü mü edilir? Pınarlar, tahtlar, kadehler. Mühürlü halis bir içki. Yastıklar, halılar, koltuklar. İçin için akan ırmaklar. Misk kokular. Yüzünde nimetlerin sevinci. Ne yana baksan saltanat, neye dönsen iltifat. Baksana bir: Açlık yok cennette ama nimetler kırk günlük açlığın üzerine doyurur gibi doyuruyor. Su öyle kandırıyor. Her yan elmas tozuna, ay parıltısına batmış olsa da gören göz onları her defasında ilk kez görür gibi görüyor. Öyle coşuyor, öyle taşıyor. Sıcaktan bunalmak yok burada ama rüzgar, yanıp da kavrulmuşu serinletir gibi serinletiyor. Yorgunluk ve bezginlik yok ama yıldızların ışığı öyle ferahlatıyor, öyle dinlendiriyor. Diyeceğim o ki Âdem, zahmet yok burada ama haz sana zahmetin ardından gelir gibi geliyor. Şimdi söyle bakalım nasıl olup da senin cennette canın sıkılıyor?
Sayfa 58 - kitap
Saltanat, ilahî adalete dayanmayan bir duzendir. Bu düzenin hedefi usttekilerin konumlarını korumak adına alttakileri koyunlastirmaktir.
Hiç kimse zorlanamaz merhametli olmaya
O ulu Tanrı katından kalbe düşer yavaşça
Narin bir yağmur gibi kalpleri yeşertir
İki kez kutsanmıştır o, çifte iyilik getirir
Merhamet eden ile merhamet alan
El ele geçmekteler o ünlü dar kapıdan
Kudreti karşısında pehlivanlar diz çöker
Saltanat sahipleri onla huzura erer.
Sayfa 118 - anonim
İlk defa Osmanlıoğuları devletin bütünlüğü prensibini her türlü endişenin üzerinde tutarak, bu bütünlük uğruna evlâtlarını veya öz kardeşlerini dahi feda etmek cesaretini ve basiretini gösterdiler. Biz bugün devlet için bir uyuz kedimizi bile feda edemez hale geldiğimizden, onların bu tavrını anlayamıyor ve işi bir saltanat hırsı ile izah etmeye çalıyoruz.
