Ürkek prangaları vardır yenilgilerin
boyanır umutsuzluğun
zifirî siyahına
dalgın tiryakileriz oysa biz
kimbilir hangi aşkın
fânusunda bırakırız beyazı...
"Benim içinse gelecek hala boş siyah bir sayfadan ibaret bu siyah sayfa hikayesinden akılda kalanlarla yer yer aydınlanıyor sadece. Kendimi avutmak için elimde iki beyaz çiçek var ama soldular kahverengi düz ve kırılgan hale geldiler. Bunlar zekayı ve gücü yetirdikten sonra bir de minnettarlık ve karşılıklı nezaketin hala insanlığın kalbinde yaşadığını kanıtlıyor. "
Bu boşluk onu öldürecekti. Şimdiye kadar başına böyle bomboş kalma işi gelmemişti. Korkudan, acımaktan, üzüntüden, her şeyden bin beterdi bu bomboş kalma, ölümden de beterdi.
Bir dostum var, ne merde nâmert ne nâmerde nâmert. Aslan gibi adam, yüreği de geniş, ardamarı çatlak görmemiş ve dünya öyle gelinesi, gelmeğe arzu duyulası bir yer olmadığı hâlde onunla dost olmak için yine gelmeği isterdim şu kocamış eğri büğrü dünyaya.