Görülüyor ki hayat , evlilikle yürür, ferdin, topluluğun varlığı budur. Bu tabiî, fizyolojik bir ihtiyaç, insanın hissi, ruhî hayal ve hakikatidir. Kalbler bunu söyler, ruhlar bunu ister, her topluluk varlığını bununla korur bunu sağlayan yollara koyulur. Onun için: Evlilik; bir nimeti ilahiyyedir, peygamberin sünnetindendir, huzur ve saâdettir, birbirini anlamak, birbirine inanmaktır, bir gönül bağıdır, maddi ve ruhi bir yakınlıktır, bir şehvet ticareti değil, bir can ortaklığıdır, samimî bir sevgiyle bağlanan bir kalp düğümüdür. Evlilikte sevgi, yuvanın büyük saâdet tılsımıdır.
"Şşş, Jane! İnsanların sevgisini gözünde fazla büyütüyorsun, fazla fevri, fazla hararetlisin! Senin cismini yaratmış ve ona can vermiş olan yüce el sana kendi zayıf benliğin ve senin kadar zayıf yaratıklar dışında kaynaklar sunmuş. Bu dünyanın ve insan ırkının yanında, görünmez bir dünya ve bir ruhlar krallığı vardır: O dünya etrafımızdadır çünkü her yerdedir ve o ruhlar bizi seyreder çünkü bizi korumakla görevlendirilmişlerdir ve eğer acı ve utanç içinde ölüyorsak, eğer hakaret her taraftan vuruyorsa ve nefret bizi eziyorsa bile melekler çektiğimiz eziyeti görür, masumiyetimizi tanır (eğer masumsak, ki Bay Brocklehurst'ün Bayan Reed'den duyup da zayıf ve çalımlı bir şekilde tekrar ettiği bu suçlamayla ilgili masumsun çünkü senin ateşli bakışlarından ve açık alnından samimi bir tabiatı okuyorum ve Tanrı bizi en büyük ödülle taçlandırmak için sadece ruhumuzun tenimizden ayrılmasını bekler. Öyleyse hayat bu kadar kısa bir süre sonra bitecekken ve ölüm bu kadar kesin şekilde mutluluğun ve cennetin kapısıyken, neden üzüntüyle boğulalım?"
Sayfa 98
Necip bu nazarda ne kadar derin, acı bir şikayet ve istimdad gördüyse Suat da onun gözlerinde o kadar derin, o kadar samimi bir muhabbet, her mücadeleye hazır, her tecrübeye maruz, ölümlere kadar sürecek bir rabıta görüyorum zannetti; ve bu ona giran gelen bu çaresizlik kimsesizlik hissi içinde büyük bir teselli verdi; o kadar ki, ona baktıkça devam edebilen bu hissi idame için baktı, gözlerine hükmü geçemeyerek onların bakmasına müsaade etti, böyle, birbirlerine bir müddet baktılar, sanki gözler uzun müddet birbirinden kaçan
ruhların artık mukavemetsizliğiyle zayıf ve hasta, elim bir mücadele ile büyülenmiş, takatsiz idiler.
Fakat bunda kuvvet veren bir hal vardı, mübhem, uzak bir selamet ümidi gibi bir şey, sanki bu öksüz ve biçare ruhlar için birbirinin gözlerinin derinliklerinde bitmiş hayatlarının tedavisi var gibi bir şey; işte bunun için, gözler bir an olup birbirlerinden ayrıldıkları zaman, tekrar ve semaya koşup yine ümid ve kuvvet bulmak ihtiyacı baki kalmıştı. Bunu bilmeyerek, düşünemeyerek, artık itaat etmeyen bir şevki tabii ile yapıyorlardı, o kadar üç dört defa daha öyle bakıştılar.
Sayfa 209Kitabı okudu
_Sık ve çok gülmek, zeki insanların saygısını ve çocukların sevgisini kazanmak, dürüst eleştirilerin takdirine layık olmak ve yanlış arkadaşların ihanetlerine katlanabilmek, güzelliği takdir edebilmek, başkalarındaki en iyiyi bulabilmek, sağlıklı bir çocuk, bahçelik bir arazi ya da daha iyi duruma getirilmiş bir sosyal durum yoluyla bu dünyayı
