Kıskançlığı doğuran, kendimizle başkaları arasındaki oransızlık değil, aksine, yakınlıktır. Bir er, generalini değil de çavuşunu ya da onbaşısını kıskanır; aynı şekilde tanınmış bir yazar, adı sanı duyulmamış yazar çizer takımını değil de kendisiyle benzer konumdakilere hasetle bakar. Oransızlıklar ilişkiyi kesintiye uğratır; ya bizden uzakta duran şeyleri kendimizle karşılaştırmamızı engeller ya da karşılaştırmaların etkisini ortadan kaldırır.
Sanı
Bu el var ya bu el
Neye yarar bu el
Yazı yazmaya
Kitap tutmaya
Ah bu sağ el
Altmışsekiz yıllık elim
Artık istencime uymuyor
Boş bir ceket kolu gibi sallanıyor omzumdan
Ben şimdi ne yazmak
Ne kalem ne kitap tutmak
Yanıbaşımdasın
Saçlarını okşamak
Sürebilsem saçlarına elimi
Sanıyorum elim canlanacak...
6 Aralık 1983
Sayfa 13Kitabı okudu
﴾77﴿ İnsan, bizim kendisini az bir sudan (meniden) yarattığımızı görmedi mi ki, kalkmış apaçık bir düşman kesilmiştir.ﾠ
﴾78﴿ Bir de kendi yaratılışını unutarak bize bir örnek getirdi. Dedi ki: "Çürümüşlerken kemikleri kim diriltecek?"
﴾79﴿ De ki: "Onları ilk defa var eden diriltecektir. O her yaratılmışı hakkıyla bilendir."
﴾80) O, sizin için yeşil ağaçtan ateş yaratandır. Şimdi siz ondan yakıp duruyorsunuz.
﴾81﴿ Gökleri ve yeri yaratan Allah'ın, onların benzerini yaratmaya gücü yetmez mi? Evet yeter. O, hakkıyla yaratandır, hakkıyla bilendir.
﴾82﴿ Bir şeyi dilediği zaman onun emri o şeye ancak "Ol!" demektir. O da hemen oluverir.
﴾83﴿ ﾠHer şeyin hükümranlığı elinde olan Allah'ın şanı yücedir! Siz yalnız O'na döndürüleceksiniz. Yasin 77-80
Verirler ben acizim, kudret senin dedikçe,
Verenin şanı büyük, sen iste istedikçe.