Üstüne Gidersen Tehlike, Tehlike Olmaktan Çıkar
Patton'ın sevdiği ve istediği şey, servet ve zenginlik değil, savaş ve onun heyecanıydı...
Sayfa 114
6 -7 Eylül olayları ve komünistler
1950'li yıllar, bir yandan komünistlerin ve komünizmin "mutlak kötü" mertebesine yerleştirildiği, öte yandan ise siyasi muarızlara saldırmak ve onları karalamak için "komünist" ithamını kullanmanın, komünist yaftasını yapıştırmanın yeterli hale geldiği yıllardı. Dahası, herhangi bir
❝Planları doğrudan eyleme geçerek yoksulluk, zenginlik, yolsuzluk, ayrıcalık, tiranlık ve savaş gibi musibetleri sona erdirmek değil nedenlerini bulup ortadan kaldırmaktı.❞
insanların bütün yönelişleri, daha doğrusu onları yaşama bağlayan şeylerin özü, özgürlüğü güçlendirme eğiliminden başka bir şey değildir. Zenginlik-fakirlik, ünlülük-ünsüzlük, iktidar-bağımlılık, güç-güçsüzlük, sağlık-hastalık, eğitim-cahillik, iş-dinlenme, doymuşluk-açlık, iyilik-kusur; hepsinin özü az ya da çok miktarda özgürlükten başka bir şey değildir.
Zenginlikteki Tehlike. – Sadece tini olanın mülkü olmalı: yoksa mülk herkes için tehlikelidir. Çünkü mülkiyetinin kendisine sağlayabileceği boş zamanı kullanmasını bilmeyen mülk sahibi, hep sürdürecektir mülkiyet için çabalamayı: bu çabalama onun eğlencesi, can sıkıntısıyla savaşımında savaş hilesi olacaktır. Sonunda tin sahibi birine yetecek olan ölçülü bir mülkiyetten doğar asıl zenginlik: hem de tinsel bağımlılığın ve yoksulluğun parlak bir sonucu olarak. Ama şimdi, sefil kökeninden umulacağından tümüyle farklı görünür, kendini kültürle ve sanatla maskeleyebildiği için: işte bu maskeyi satın alabilir. Böylelikle haset uyandırır yoksullarda ve kültürsüzlerde – onlar ki temelde hep haset ederler kültüre ve maskenin maske olduğunu görmezler – böylelikle yavaş yavaş sosyal bir devrim hazırlanır: çünkü altın kaplamalı hamlık ve sözümona “kültür zevki”ndeki rol yaparak şişinme, berikilerde “sadece paraya bakar” düşüncesini uyandırır, – oysa elbette biraz paraya bakar, ama daha çok da tine bakar.
Yaşanamaz, çünkü insanların bütün yönelişleri, daha doğrusu onları yaşama bağlayan şeylerin özü, özgürlüğü güçlendirme eğiliminden başka bir şey değildir. Zenginlik-yoksulluk, ünlülük-ünsüzlük, eğitim-cahillik, çalışma-dinlenme, doymuşluk-açlık, iyilik-kusur; hepsinin özü az ya da çok tutarda özgürlükten başka bir şey değildir.
