Okuduğunuz eser sizi fikren yükseltir, içinizi iyi ve mert duygularla doldurursa, onun hakkında karar vermek için bu duygu yeterlidir.
Alexander Pope
Asıl iktidarın kitapta olduğunu gördükten sonra, hükümdarlar da kaleme sarılıp kitap yazmaya başladılar.
Alfred de Vigny
Kitaplar benim sevgili dostlarım, gerçek yol gösterenlerimdir; çünkü iki
"Ağzına sıçarlar senin, annenle baban.
Niyetleri bu olmayabilir, ama sıçarlar.
Hatalarıyla doldururlar seni, fazladan
Birkaç da sana has ilave yaparlar.
Ama onların da ağzına sıçılmıştır vaktiyle,
Eski usul şapkalı paltolu aptallar tarafından,
Vakitlerinin yarısını saçma bir ciddiyetle,
Öbür yarısını da gırtlak gırtlağa harcayan.
İnsanın insana verdiği yokluktur ancak.
Ve bu kıyı sahanlığı gibi derinleşir gitgide.
Elinden geldiğince kurtul çabucak,
Ve sakın ha çocuk yapayım deme."
This is the verse/Philip Larkin
Rainer Maria Rilke
Şairin Ölümü:
Bir gün, bir dostunun şatosu olan Muzot'da kalırken, Madame Eloui adında (belki de Türk asıllı ya da bir Türkle evlenmiş) güzel bir mısırlı kadın geliyor ozanı görmeye, şiirlerine tutkun bir kadın. Rilke seviniyor, ona gül toplamak için şatonun bahçesine geçiyor. Eline diken batıyor gül koparırken.Ağrı artınca, hekime görünüyor.İlerlemiş durumda kan kanseri olduğu anlaşılıyor. İki ay sonra da ölüyor.Mezartaşına kendisinin özellikle hazırladığı şu mısralar yazılıyor:
"gül, ey saf çelişki, nice göz kapağının altında/
hiç kimsenin uykusu olmamanın/
sevinci."
(rilke/seçilmiş şiirler-duino ağıtları/ iz yayıncılık/2. baskı/istanbul 2001/s.:15-16)
“Çal, tar, çal tar!..
Sesinden en latif şiirler dinleyim,
Çal tar, bir müddet kadar,
Nağmeni su gibi yanan ruhuma serpeyim.
Çal tar!
Seni kim unudar (unutur)?
Ey geniş kitlelerin acısı, şerbeti,
Alevli sanatı!
Gözleri kıbleye açılan çit örülmüş binalar,
Dinlemiş ezelden sesini.
Takkeli babalar, peçeli analar.
Ellerin benim okşanışlarım
benim gündelik akortlarım
seni seviyorum çünkü ellerin
ellerin adalet için çalışıyor
seni seviyorum çünkü sen benim
aşkımsın, suç ortağım ve her şeyim
seninle sokakta omuz omuza veririz
ve ikimizden de çok olduğumuzu biliriz
Seni diğerlerinden farksız yapmaya bütün gücüyle gece gündüz çalışan bir dünyada, kendin olarak kalabilmek, dünyanın en zor savaşını vermek demektir.
Şairlerimizden Seçme Şiirlerle Şiir Dünyasına YolculukRuken Kızıler · İş Bankası Kültür Yayınları · 2015697 okunma
