Hayat Apartımanı , Mehmet Fırat Pürselim'in ilk göz ağrısı benimse kendisinden okuduğum ikinci kitabım.Hayat Apartımanı , 2012 Naim Tirali Öykü Ödülü'nü kazanmış.20 öyküden oluşan kitap, bizlere geniş bir coğrafyadan sesleniyor.Öykü üzerine uzun zamandır düşünüyorum.Sanırım ben örtük, kapalı anlatımdan çok, derdini açıkça ortaya koyan yalın anlatımı seviyorum.Mehmet Fırat Pürselim yalın anlatımıyla öylesine duyarlılık yaratıyor ki her öyküden sonra durup düşünüp yarattığı duygudan silkinip diğer öyküye öyle geçmek gerekiyor. Kızı Nehir'e ithaf ettiği kitabı "Nehir/Bütün nehirler denize akar,/Bilirim ben bunu./Denizler neden taşmaz,/Anlamam ben bunu."
dizeleriyle başlıyor.Ninni, Hayat Apartımanı , Raylar Ne Güzel Uzuyor ve dedesine ithaf ettiği Üç Kişilik Sessizlik hikâyelerini çok sevdim.
"Keşkelerin, insana hüzünden başka bir şey veremeyeceğini öğrenecek kadar yaşlandığım hâlde gene de "Keşke son yazlarında dedemle daha fazla vakit geçirseydim!" diye iç geçirmekten kendimi alamıyorum.Çünkü ne dedemden sonra gördüğüm onlarca deniz beni bir sevgili gibi kollarına aldı ne de eski bir hayali yakalamak adına çıktığım yüzlerce balık avı bana mutluluk verdi.Hâlâ dedemi mi denizi mi daha çok sevdiğimi bilemem, dedemden ötürü denizi, denizden ötürü dedemi daha bir çok severim.Şimdi birinin yokluğunda diğeri de ne eskisi kadar göz alıcı ne de müptela olunası geliyor bana.Artık ne o ıssız denizler kaldı ne de öyle güzel susan insanlar..." syf 22
