Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Hakkında hiçbir bilgim yokmuş meğer Frida’nın . Yıllarca engelli olduğu halde yaptığı resimlerin zamanın ötesinde olduğu ve çok farklı bir tarza sahip olduğunu biliyor , hafif çapkın kocasına düzdüğü methiyeleri okuyordum . Ama hiç düşündüğüm gibi madur , sessiz , kurban , hüzünlü aşık değilmiş . Tam bir kaplan, bir başkaldırı uzmanı,bir çılgın anarşistmiş . Olumsuzlukların hayattan aldığı keyfi azaltmasına izin vermemiş. Son gününe kadar ayak diremiş . Sempati duydum diyemem. Ama resimlerini , sanatını , ruhunu tuvale aktarma tarzını takdir ettim .
Biraz mekanik buldum yazarın anlatımını . Ve zaman akışını başarılı yönetemediğini düşünüyorum . Frida bir tekerlekli sandalyede ,bir ayakta ,sonrayine geri dönüyor ,sürekli bir zaman atlaması … anlaşılması güç…
6 kısım ve 14 bölümden oluşan bu kitap isminden anlaşıldığı gibi yalnızca Arapların değil; Türklerin, yer yer de Frenklerin gözünden "Haçlı Seferleri" anlatılıyor. Tarihî bir kitaptan ziyade olay örgüleriyle süslenmiş bir belgesel gibiydi. Yalnızca bilgi vermeye odaklanmadan anlatışı ile sıkılmadan okunabilir. Sade dil ve üslûp
Bu kitap konusunda karışık hissediyorum. Ne tam olarak beğendim, diyebilirim ne de beğenmedim. Aslında büyük bir umutla başlamıştım; çünkü hem psikolojik hem de gerilim romanı olduğuna dair büyük önermeler söz konusuydu ve benim de bu tarz bir kitaba ihtiyacım vardı. Ama bana, bu derece abartılacak kadar iyi gelmedi. Yazarın dili sadeydi. Konusu itibariyle merak uyandıran ama öyle elimden bırakamıyorum, diyebileceğim kadar da beni kendini bağlamayan bir kitaptı.
Alicia Berenson, bir ressamdır. Kocası Gabriel ise ünlü sayılabilecek bir fotoğrafçı. Alicia kocasını çok seven bir kadındır ve sırf onun içi rahat etsin diye günlük tutmaya başlamıştır. Ama gel gelelim Alicia, kocası Gabriel'i öldürmekle suçlanıyor ve sonrasında hiç konuşmayıp tepki vermediğinden hastaneye kapatılıyor.
Yıllar sonra psikoterapist Theo Faber, onu tedavi etmeyi amaçlayarak onun hastanesine geçiş yapıp onunla görüşmeye başlıyor. Sonrasında gelişen olaylarla adım adım gerçeğe yaklaşılıyor.
Kitabın çarpık bir ilerleyişi var ve bunu çok sonra fark ediyoruz. Öncelikle en baştan itibaren Theo'dan hiç hoşlanmadığımı söylemeliyim. Hele ki kişisel hayatı hakkındaki yaklaşımları beni kendinden soğuttu. Bir nedeni olursa olsun sempati duyamadım. Kitabı genel olarak ele alırsak; Theo, araştırmalarını çok kapsamlı ilerletirken birkaç kişiye şüpheli gözüyle bakmak kaçınılmaz ama en sonunda ortaya çıkan şey ise şaşırtıcı. Ama neyse ki en sonunda bağlanması gereken yere bağlandı. Bilemiyorum, kitabı okuyup okumamak size kalmış.
Son dönemde okuduğum ilgi çekici hatıratlardan biri, kıymetini İran çalışanların bilebileceği önemli bir tanıklık
Hakkarili bir Şafii Kürt'ün 1980 öncesi Akıncılar içinde başlayan, Hikmetyar grubuyla Afganistan'da Sovyet karşıtı mücadelesi
İran Devrimi'ne sempati duyup, Humeyni hayattayken uzun yıllar Tahran'da yaşaması, Ayetullah Muntazırî-Mehdi Haşimî çevresinde enternasyonal devrimcilik deneyimi, Irak ile savaşta cephe tecrübesi [çoğu İrancı cepheye gitmedi], ardından Şiilik-Devrim ikileminde yaşanan hayal kırıklıkları ve sert eleştiriler...
İlginç bir tanıklık bu, o dönem Türkiye'den İran'a gidip gelen pek çok sempatizan isimle ilgili de ilk elden epeyce gözlem ve değerlendirmeler içeriyor: Atasoy Müftüoğlu, Selahattin Eş Çakırgil, Ali Bulaç, Ahmet Cansız, Nurettin Şirin, Fehmi Koru, Abdurrahman Dilipak, Hüseyin Hatemi, Mustafa İslamoğlu, Hüseyin Velioğlu, İrfan Çağrıcı, Edip Yüksel...
İran'a ilgi duyanların keşfetmesinde fayda var bu hatıratı, kendi tezimde de kullanacağım bazı bölümlerini
Kürk Mantolu Madonna
Bu satırları yazarken nereden başlayacağımı hiç bilmiyorum. Okumak iki günümü, yazmak iki saatimi aldı. Belki de tek tek bütün sayfaları gerçekten sayfalarca anlatılmalı. Roman sürükleyici ve inanılmaz bir aşk hikayesini anlatıyor. Bir insan bir insanı bu kadar güzel sevebilir mi ?
Anlatılan bu hikayede bize yarım kalan o acı konuşmayı anlatan
Yazar merak uyandırma işini uzatmışta uzatmış.başlarda acayip keyif aldım ama sonra sıkılmaya başladım.560 sayfa ama puntolar büyük ve kelime sayısı az.kitap sayfası yormuyor ama konuyu heyecan yaratmak için uzatması yorucuydu.halbuki hikaye çok güzel,çekici.yazarın okuduğum ilk kitabıydı.çok fazla polisiye okuyorum hayran olduğum çok karakter var ama D.D.Warren karakterine ısınamadım.bence kitapta bir tane ana karakter olmalı o zaman onu kahramanlaştırıp sempati duyabiliriz.ama Sandra ve kocası çok baskındı.bu bi seriyse komiser üzerinden yürümeliydi konu.bu konularda Tess Gerritsen (Rizzoli&Isles)Jane Casey (Meave Kerrigan )ve Harlan Coben’ın sivil araştırmacısı Myron Bolitar çok iyidir.haksızlık edemem bu kitaba da şans verebilirsiniz heyecanlı ve biraz uzatsada merak uyandırıcı
Seriyi defalarca okuyun dedim ve demeye de devam ediyorum. Ama ben Mare gibi kızıl kan olup da güçleri olanların sessiz taşa karşı bir dayanıklılığının olmasını beklerdin açıkçası. Gümüşler olan şeyleri kontrol ediyorken yeni kanlar kendileri üretiyorlar. Seri boyunca kızıl kana ve güçlere sahip olanların gümüşlerden daha güçlü olduğu vurgulandı ama bence hiçbir ayrımı yoktu. Maven'ın kötülüğü için annesini suçlayan ve Maven'a sempati besleyen bir kısım olsa da Maven'dan sonuna kadar nefret ettim. Sonuçta annesi öldü ve onun kontrolünde olmadığında yaptıkları daha da kötüydü. Zaten sonunu da bunun getireceğini düşünüyorum. Serinin bu kitabını da iki kere okudum ve olayları bilmeme rağmen yine de yanı heyecanı hissettim. Serinin son kitabı olarak geçen Savaş Fırtınasını okumak için bilgilerimi tazeledim ve her okuyuşta da hem Maven'a hem Cal'a gıcık oldum. Daha sağlam erkek karakterler beklerdim. Kraliçenin ölümü çok ani ve basit oldu. Ben Mare'in o anki duygusunu, üzüntüsünü, öfkesini o gözü dönmüş halini görmek isterdim. Ama öldüğünde de çok şükür dedim. Spoiler olmasın diye bu incelemeye yazıyorum. Shade'in ölümü beni o kadar derinden etkiledi ki ağlamaktan kitaba devam edemedim . Zaten onun ölümünden sonra da ortalık hepten karıştı. Bakalım daha neler olucak. Bir ölüm daha bekliyorum aslında ama umarım Kilorn ölmez çünkü kendisini bi hayli sevdim.
Muhteşemdi, gerçekten sanat eseri gibi bir kitapti.
Bütün karakterlerin işlenişi,ortam,karakterlerin psikolojik durumlari harikaydı.O kadar akıcı bir hikaye ki fark edemiyorsunuz okuduğunuzu.Belki sadece beni rahatsız etmiştir ama kitapla alakalı tek sorun,o bölümün ya da sayfanın en vurucu her şeyi açıklayan cümlesi paragraftan ayri yazılmış hep.Metnin icinde degil ayri yazıldığı icin daha paragrafin ortasında gözüm hep o her şeyi açıklayan cumlelere kaydı,belki sadece benim dikkat dağınıklığım ama en altta tek bir cumle yazinca da insan okumak istiyor yani, gözü kayıyor ister istemez.Bu sebeple bazi yerlerde heyecani kaçırdım ama yinede harika bir kitapti.
.
.
(Spoiler)
.
.
.
.
.
.
Alicia'nin ne kadar zeki olduğunu okurken gerçekten hissediyorsunuz.Gorduklerinin hayal olmadığına emindim ama açıkçası ben diger karakterleden suphelenmistim hep,hatta nerdeyse bütün karakterlerin suçlu olabileceğini dusundum ama gerçek katil de cidden sasirtiyor insani.Kim olduğunu görünce ağzım açık kaldı,o kadar goz önündeki insan görmüyor onun varlığını.Etkileyici ve hak edilmis bir sondu.Sadece yaptığı şeye rağmen Alicia'nin bu sonu hak etmediğini düşünüyorum.Hayatta çok acı cekmis ve sevilmemis bir kadin olarak gitmesine üzüldüm.Her karaktere sempati besledim aslinda ve hepsine yazik oldu,Theo dışında.
·
Puan vermedi
Kitaba adını veren öyküyü üniversitede okumuştum; şimdi yeniden okuduğumda, işgalci Alman askerine rastgele aşık olan yeğene daha az sempati duyuyorum. Yine de Vercors'un "Denizin Sessizliği", işgal altındaki ulusların evrensel deneyimini ve buna tepki olarak doğan direniş hareketlerini yakalayan zamansız ve dokunaklı bir
Selamlar ben leyla
Çok uzun zamandır beni kurgusuyla tokatlayan bir kitap okumamıştım. Yorumlayarak spoiler verebileceğim için konusundan bahsedeyim; kendisi gibib ünlü olan kocasıyla mutlu bir evlilik sürdüren ünlü ressam Alicia bir gün kocasının yüzüne 5 kez ateş ederek öldürür ve ardından derin bir sessizliğe gömülür. Adli psikoterapist Theo Faber'ın ise Alicia'yı yeniden konuşturabileceğine dair derin bir inancı vardır. Fakat Alicia'nın yeniden konuşması iyi bir fikir midir?
Theo'nun küçükken ailesi ile yaşadığı problemlerin büyüyünce sahipsizlik hissine çevrilmesi çoğu kişininin maalesef ki yaşadığı duygulardan o yüzden Theo'ya sempati duymamanız imkansız. Satırların arasında çözmeye çalıştığınız sorular sayfaların hızlı bir şekilde akmasını sağlıyor. Mükemmel bir kitaptı diyebilirim gönül rahatlığı ile. Sıkılmadım. Klişeye düşmedim ve kitabın sonunda hayvan gibi şaşırdım. Okuması zevkli bir kitap kesinlikle. Okuyun, okutturun.
Öncelikle Zülfü Livaneli'ye sempati duymamla başladı. Hayatını araştırmaya başladım ve önerilen kitaplarında bu kitabında yer aldığını gördüm. (Zülfü lüvaneliyi tanımak benim için büyük onurdu. Çok yönlülüğüyle hayatıma örnek alacağım insanlardan birisi oldu. Türkülerinii aşırrııııı sevdim:') )
Önerilen bu kitwbı okumaya başladım. Birçok sebepten dolayı kitabı geç bitirmek durumunda kaldım ama sanırım hayatımda şuana kadar okuduğum en etkili kitaplardan biriydi.
Ahmet Arslan olarak tanıtılan kahramanımız kendi dünyasında yaşayan, kitaplarıyla kendini tamamlayan, sessiz sakin bir mahallede yaşayan, 50 küsürlü yaşlarda hayalperest bi insandı. beklenmedik bir zamanda cinayetle karşı karşıya gelmişti. Üstelik kurban ise sürekli sohbet içerisinde olduğu komşusuydu. Her şey bu cinayetle başladı. Cinayetin araştırılmasıyla birlikte gazeteci kızla tanıştı ve ona ikizi olan Mehmet'in içleri acıtacak hikayesini anlatmaya başladı. Kitwbın sonu hiç hiç hiç beklenmedik sonla bitti.
Keşke hafızamdan silinse de bi daha okusam diyebileceğim kitaptı. Şiddetle tavsiye ederim..
"Dünyanın en naif şairinin bize öğreteceği çok şeyin olduğunu düşünüyorum."
Şükrü erbaş bu adamı anlatacak kelimeler bulamıyorum bence ona yakışan bir cümle var "naif şair" şiirlerinde öyle bir incelik ve sadelik varki okurken insan kendinden geçiyor sanki kendisinin yozgatlı olmasından dolayı ayrı bir sempati duymaya başladım insan yaşarken sevdiğinin kıymetini kadrini bilmiyor ne yazıkki hep sonradan insanın aklı başına geliyor hep sonradan şairimizde eşine yaşarken bir şiir bile yazmamış hadi onu geçtim keşke bir kaç kelam güzel söz etseydin bari üstad ama nerde hatice hanım;
"Babanız içerde şiir yazıyor diye
çocuklarımı sessiz ağlattım ben." diyerek sitem etmiş bir yerde ama nafile
Bu kitap hatice erbaşın vefatından sonra eşine yazdığı şiirlerden oluşuyor bir nevi giden yarin arkasından söylenen ağıtlarda denilebilir yüreği ateşe dönen bir şairin son kez veda eder gibi bu kitabı yazması eşini ne kadar çok sevdiğini gösteriyor siz siz olun yaşarken sevdiğinizin kıymetini bilin ona şiirler yazın ona güzel sözler söyleyin şiirle kalın herkese iyi okumalar dilerim
