Beni sen kullarına
Oyuncak mı yarattın?
Ben de mutlu olmak istemez miydim?
Şu yalancı dünyada
Yüce adalet böyle olur mu?
Tanrı kulunu hiç unutur mu?
Ben de gülmek istedim
Ben de sevmek istedim
Önce ne verdin, sonra ne aldın?
Onun peşinden neden ağlattın?
Beni sen kullarına
Oyuncak mı yarattın?
| Hayko Cepkin
Sadece sevmek... sevilmek istedim...
Bu kadar zor olmaması gerekiyordu...
Bu kadar acı çekmemem gerekiyordu...
Değer verdiğim bir insanla şöyle bir sohbet yaşamıştım:
-En sevdiğin renk ne?
-Turuncu
-Neden turuncu?
-Çünkü o rengi seven pek kimse yok bende sevmek istedim :)
Hayatınıza, hayata böyle güzel bakan değerli insanlar girecek onları kaybetmemeye özen gösterin...
Onsuzluk
Bugün günlerden yağmurlu bir cumaydı. İşten çıkmış otobüste kafamı cama dayayıp "çok eski şarkı" isimli müziği dinliyordum. Sözlerinde "iznin olmadan hala seviyorum seni" geçiyordu. Evet, onun izni olmadan hala onu seviyordum. Onu "kafamda dönüp duran plaklar" gibi çalıp duruyordum adeta...
Sanki bedenime tüm
Ben de romanlar yazdım, romanlarımın yaşam gibi doğru söylemesini, yaşamla birlik olmasını istedim. Çünkü insanlık, çünkü yaşam, umutsuzluktan umut üreterek buraya kadar gelmişti.
Yeryüzünü ve gökyüzünü sevmek istedim, marifetlerini ve coşkularını; bana ölümü hatırlatmayan hiç bir şey bulamadım.
Sayfa 84Kitabı okudu
Seni sevmeni bedeli nedir?
Bilirmisin!
Seninle aynı gözyaşları dökmektir.
Sana olan sevgimi yalnızlığımın diğer adıydı;
Özlem nedir?
Bilirmisin!
Senin yanında iken seni özlemekti,
Ağlayan gecelerim de sen vardın.
Belki sevmek suyut bir hisstmekti;
O hiss sendin,
Sen yağmurda gelen toprağın içinde çıkan bir filiz gibiydin,
Seni elin tuttuğumda hissedilen güneş gibiydin,
Belki bir çok defa seni sana anlatmak istedim;
Ama hisslerim seni bana sevgi diye tanımladı,
Sen benden ırak olan bir ay parçası gibiydin,
Seni anlatmak isterken,
Gözyaşlarını da boğuldum,
Bu Gece Seni Sevmekten Vazgeçtim
Affet, bu gece seni sevmekten vazgeçtim.
Çünkü seni özlemeye artık tahamülüm yok
Üstelik bir gün her şeyin düzeleceğine
olan inancımı da yitirdim.
Ne küçücük bir ihtimal kaldı sana dair,
ne de azıcık da olsa hayalim.
Ben yalnızca seni değil,
umudumu da kaybettim...
Az önce sesini duymak istedim.
Cesaretimi toplayıp numaranı çevirdim,
ama arama
Yeryüzünü ve gökyüzünü sevmek istedim, marifetlerini ve coşkularını;ve bana ölümü hatırlatmayan hiçbir şey bulamadım: çiçekler,yıldızlar,çehreler-solmanın simgeleri,bütün muhtemel mezarların potansiyel kapaktaşları!
uzun bir süredir listemde olan fakat unuttuğum bir kitaptı. yazarın diğer kitabı 
Her Bir Sır'ı okuyup sevmişken bunu da okuyayım istedim ve iyi ki de okumuşum. açık konuşmam gerekirse bu tarz kapaklar hoşuma gitmediğinden bir önyargım vardı kitaba karşı ama o kadar iyiydi ki bu denli sevmek bana da sürpriz oldu. bana her duyguyu yaşattı, okurken kafayı yedim kadın karaktere de bolca sövdüm... ters köşe o kadar iyi düşünülmüş ki kitabın son yüz sayfası falan bana ayrı bir keyif verdi. ortaokul/lise dönemimde psikoloji okumayı çok istiyordum ve sürekli araştırmalar da yapardım bu yüzden bu tarz konulara ilgim var kitaba bu puanı vermemin en büyük sebebi de bu. kendimi o zamanlara dönmüş gibi hissettim içimi bir sıcaklık, heyecan kapladı. daha en başından bir psikolojik rahatsızlığı olduğunu anlamıştım ama bunu tahmin ettiğimi söyleyemem. yazar öyle ele almış ki bunu böyle bir şeye pek de ihtimal vermemiştim. durumlar oldukça can yakıcı Layana, Brant, Lee hepsi için ayrı ayrı üzüldüm... biraz daha konuşursam spoiler veririm diye korkuyorum bu türde okumayı seviyorsanız gözünüz kapalı okuyun bence bir şansı mutlaka hak ediyor. kapaktan da anlaşılacağı üzere çok fazla smut sahne var artık can sıkıcı olmaya da başlıyor bunu bilerek okuyun derim.
İnceliklerin şairinden... "Üç gün akıllıysam beş gün deliyim."
Bazı şairler vardır, kalemlerine öyle tutulursun ki senin için bir yaşam tarzı haline gelir dönüp dönüp onu okumak. Sanki hiç bitmeyeceği düşünülen sevdalar gibi bitmeyeceğini düşünürsün ondan okuyacağın dizelerin.
Geçtiğimiz günlerde kitap alışverişine çıkmıştım. Gözüm hemen şiir bölümüne gitti. Ve Tabii Şükrü Erbaş'lara. 
Bütün Şiirleri 4...
Hapishane köpeği olarak ... nerden çıktığını hatırlamıyorum ama sonraları hapishanede Belka adında başka bir köpek daha türedi. Belka garip bir yaratıktı. Birisi arabasıyla hayvanın üstünden geçtiğinden beli o kadar çukurlaşmıştı ki, koşarken uzaktan Belka'yı birbirine yapışık iki beyaz hayvan sanırdınız. Feleğin sillesini yediğinden olacak her zaman boynu eğik durmaya karar vermiş gibiydi. Bizden birisini görür görmez adam daha birkaç adım ötedeyken hemen '' Ne istersen yap, teslimim." der gibi sırt üstü yatırverirdi. Önünde yuvarlandığı her mahpus da sanki yapılması gereken bir ödevmiş gibi mutlaka hayvanın karnına tekme sallar " Tüh rezil! " diye söylenirdi. Belka gıkını çıkarmaya bile cesaret edemez, ancak canı çok yandıysa, boğuk, acıklı bir sesle ulurdu... Bir kere Belka'yı sevmek istedim; bu onun için o kadar yeni beklenilmedik bir şeydi ki. Hayvancağız önce dört ayağı üzerinde yere çöküverdi, bütün gövdesi ürperdi; sonra çok duygulandığından olacak, iniltiyle ağlama arası sesler çıkarmaya başladı. Acıdığım için onu sık sık seviyordum. Sevgime iniltilerle karşılık verirdi hep. Beni ta uzaktan görünce inlmeye başlar, acıklı sesler çıkarırdı.
Sayfa 301
