Şiir kitabımın açılış şiiri
Seninle istiyorum
Seni yüzüstü bırakmayacağım
Beynim seni unuttuğu
Anlarda ferahlıyor sanki
Beyazlığın
Aklımın karmaşıklıklarını çözüp
Yeni bir saplantıyı armağan ediyor
Adın bir sır gibi dilimde
Kalbim sana zimmetli bir köle
İnsan aşık olunca
Utanılacak hale düşüyor
Şiirim hafif bir şey oluyor
Kendime yakıştıramıyorum
Ama sen dünyaya
O duru halde
Çok güzel yakışıyorsun
Aydın gözlerin
Pırıl pırılsın
Ama bizim
İçin her şey
Çok az ömrü kalmış
Bir kanser hastasının
Duaları gibi
İmkansız ..
Keder Gibi Ödünç
Araf
sen bu masalda
külkedisi olmayacak kadar güzel
gerçeksin hayatın acımasız yüzü kadar
sevdiğim
inkara yeltenenler
gözlerinde tevbe eder
şiirlerden ayetler üfledim
Muamma
Ey ömür mısraı aradım seni
Manayı sükuta döndüresiye
Kelime kelime sardım gölgeni
Bir muamma kaldı senden geriye
Eyvah sır sır eyvah şiire kandım
Mansur gülü dermiş güle mersiye
Hem darağacından bıktım usandım
Hem her dem haykırdım şiirim diye
Serdar Tuncer
DİKKAT OKUL VAR! Bütün çocuklar anlar da Okul kitaplarına girmez benim şiirim, Ben yanarken çıkardığım dumanlar Bakarım şemsiye olmuş sözgelimi Tabelâ olmuş: kiralık kat diye Umulmayan şeyler bile olmuş Ama unutulmuş kalmış alevim Alevdir çünkü benim şiirim Hayatın alev halidir Çiçek tozudur Kırılmış daim türküsüdür Nasıl şık şık berber makası Odur, Aslında sekiz yıldır Saç tıraşımı kendim olurum, o da ayrı Kahveler kahveler! Sizde oturdum, sizde kurdum düşlerimi Çok şükür büyük şair değilim Ama, bir sır söyleyeyim mi kulağına: Cins şairim ben! Çıkar giderim, Nişancı bir şairim Gözünden haklarım imgeyi, Az çok kitap da karıştırdım Yolculuklarım da oldu Un peu partout, Yine de inanma Hepsi de görev yolculuğuydu; Kars, Ardahan, Van, Karaköse, Sivas, Erzincan, Aydın, Manisa, Kırklareli, Edirne, Bilecik, Bursa, İşte haritada ne varsa Bütün kentlerde ve kimi ilçelerde bulundum Şiiri de büyük şovlarla yazmıyorum Ama alevimi kimse görmüyor da Dumanlarım (tanık şairler) önemseniyor Bu şiir burda biter: Dikkat okul var! (29 Mayıs 1973)
Gecenin ayazında bir düş kurdum,
Bir sır yüklendim
Kambur sırtıma ,
Mavi yürekli kaldırım çocuklarından
Bir şiir dinledim
Mutlu oldum
Mutsuz dünlere rağmen
Gecenin ayazında düşlerde kayboldum
Bir kitabın kahramanıydım bir zamanlar
Bir şiirim şimdi
Eski darmadağın dizeli
Mavi yürekli kaldırım çocuklarının
Gök gibi gözlerinde
#Rojann
Ey şiirim,
Seni gönlüme düşüren o kutlu varlık,
Verdiği emaneti alana kadar bu kalpte emanetsin,
Bu canda sırsın.
Şi’r-i Engûr: Üzüm şiiri
Ne söylüyorsunuz?
Neresi tatlı bu suyun?!
Üzümün her tanesindeki bu suyun?
Neresi tatlı?!
Gözyaşı bu,
Yaşlı, çilekeş bahçıvanın gözyaşı.
Geceleri hep yürüyen,
Sabahlara kadar her gece uyanık kalan,
Asmaları sulayan,
Sırtı, saçın kıvrımları gibi kamburlaşmış,
Işık vermiş gözyaşlarıyla her tanenin gönlüne.
Beslemiş gönül kanıyla sulamış
Arkadaşımın Evi Nerede? (1987) ile başlayan 
Abbas Kiyarüstemi sineması ilgi ve sevgisi Albert Einstein’ın ait olduğu bilinen “Önyargıları yok etmek, atom çekirdeğini parçalamaktan daha zordur.” sözünü hatırlatır bana. İran sinemasıyla ilgili önyargım bu şiir gibi filmle ortadan kalkmıştı.
Sir Ken Robinson bir
"aynanın en büyük sırrı;
'insanın uzun bir süre aynada kendine baktıktan sonra yüzünü neden tanıyamadığını açıklamasıdır.'
böyle bilinir..."
s ı r
ayna benim.
aynada ki, ben...
ya aynanın sırrı;
sır olan, sır olanı
neydi?..
......
açıklanmayan,
açıklanamayan;
ben miydim?
şiirim olan sen mi?..
yoksa;
aynada ki;
s
e
n
h a l l e r i m m i ?..
Favori Şiirim
Nilgün Marmara – Kuş Koysunlar Yoluna
“Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu. Hep böyle mi bu?
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum,
kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer. Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü benim kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden! Paniğini kukla yapmış
hasta bir çocuğum ben. Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
“Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna” bir çocuk demiş.”