"Ez im, evdal im,
wextekê Evdalê Zeynikê bûm, xortekî çardehsalî bûm, siwarê caniyeke sê salî bûm."
266 syf.
10/10 puan verdi
Dembaş xwendevanno.
Ez dixwazim ku behsa pirtûka 
Adat û Rusûmatnameê Ekradiye bikim. Ev pirtûk, ji bo wêjeya me pirtûkeke pir girîng e. Gelek taybetiyên pirtûkê hene. Ji ber vê jî yek ji Klasîkên Kurdî tê binavkirin. Ji aliyê Mela Mehmûdê Bazîdî ve hatiye nivîsandin. Ev pirtûka di dest min da ji aliyê 
Jan Dost ve hatiye amadekirin. Di nav hemû çapên pirtûkê da ya
Dewreşe Evdi
1500 mêr li ser eşîra Milan da digirin. Serekê Milan fermandarek digere ku hember êrîşa neyaran, wan biparêze. Qehweyê nav meclîsa xwe digerîne. Wateya qehweyê ev e ku herçî kesê qehweyê vexwe dixwaze here şêr. Lê dema qehwe nava meclisê tê gerandin, her kes serê xwe dixe ber xwe. Ti kes naxwaze vexwe ji ber ku ew dizanin ku ev çûyîn, çûyîna bê
Êş ê bêhempa ye KURDISTAN
Ey Kurdistan
Ey kew
Ka bêje çawa diherrime xew?
Kengî ji bo azadiyê xwîn dibe dew?
Bes tu megirî hew
Bijî bedew bedew
Ji te re her der bela ye lew
Were bilûse li ser gurzê Kawayê qelew
hespê xewn û xeyalan bi gotinên xwe carina dilan bi ken û henek dikelînin, carina jî bi
keser û jan disotînin, carina deng û gotin dibin hingiv ko meriv jê têr nabe, carina dibin jahr ko meriv jê xelas nabe, carina mîna tîrêjên tavê hêvî û xwestekan hişyar dikin, carina jî mîna stêrên ko dirijin, coş û heyecanê divemirînin. Hespê xewn û xeyalan çav natewîne, her û her, bi sê dengan, bang li siwarê jîr dike.
e-pirtûkKitabı okudu
Di salên paşîn de, dema min hezkirin nas kir, ez jî dibûm qurbanekî evînê. Ez bêtir dibûm siwarê mehîna êşê.
Sayfa 29Kitabı okudu
devê gur girêbide, devê gur girê..
lê hema ez, bi vî ziman û zêna folklorîk
siwar im li hespê gotinokan
peyvên min li dorhêla bajêrên mezin
wek nameyeke wenda ji dema xwe dûr
kî mir kî çû ki ma nizanim
peyvên min di hingora serdemê de bêmefer
nikarim bêjim ez ji te hez dikim
te ez kuştim rast e, aşiqê te rat e
peyvên min wekî min şel û şat in
li ber sekeratên demê her disojin wekî min
di cîhana wergerê de bê zar im bê ziman im
peyvno, werin min hilgirin û bibin
Sayfa 62 - agorakitaplığı /Çapa Yekem: Gulan, 2011Kitabı okudu
Deng bidin Evdalê Zeynikê!
Evdal digo; Temo lawo dilê min ê hînehîn e
Lewma kû alîkî dilê min bi kûl e, yek bi qotik e, yek bi keder e, serê
dilê min tev birîn e
Mala felekê xira be çavê bavê te kor e, çavê min nabîne
Mêrê begler ji berê de bext û îtibara wan tûnîne
Min digo; qey gava li Evdalê Zeynê, bavê Temo, dengbêjê od a
Sûrmelî Memed
KEKÊ XIYASEDÎN
…
Le bira tu gula şêxan î bira
Piçûkê biran î bira
Xulîyê di şewqan î bira
Welatê xerîb û xerîbistanê tu sêr bike
Çima derde pûçê bê derman î
Lo oy hoy oy oy
Ez im, Evdal im,
Wextekê Evdalê Zeynikê bûm, xortekî çardeh salî bûm,
Siwarê caniyeke sê salî bûm,
Li dîwanên hakim û mîran, beg û begleran bûm,
Dengbêjekî serekê dengbêjan bûm,
Ber dilkê qîzan û bûkan bûm,
Îro kor bûme, ji dinyayê bi dûr ketime,
Lê, bi siûda rindî Bengîn û Meyro dikenime,
Ew ê mala me şa bikine, birînên me bikewînine
Roja ku ji sertarên Çiyayê Cûdîyê pîroz dûr ketibû; gir, beri, bani û deştên hêla Botan gişt xistibûn bin bandora xwe. Aven Rûbarê Dicleyê hêj şêlo nebûbûn. Rêwîngiya kelekvanên ku diçûn bo Mûsilê dest pê kiribû. Cizira ku bi kelata bedenen wê bilind hatibû dorpêçkirin di nav bêdengive de bû. Zeynel Beg û bîst siwarên wî yên pê re ji dûr ve xuya bùn. Haya wan ji kemîna xîyaneta mîrê Botan tune bû, Sê siwar ji bo ewlekarîyê çend gavan li pêşîya Zeynel Bege dimeşîyan. Botanîyan dizanibûn ku çeloyên Hekarvan xwe didin kuştin lê radestî dijminên xwe nabin. Ji ber wê yekê hewce nedîtin banga çekdanînê û radestbûnê li wan bikin. Jixwe divîya serîyên wan ên birî biçûna ber Bedir Bege
Çîroka hespên beza
Ey gelê ku di navbera rêber û rêbiran de pûç mayî
Ey siwarê ku bi dîroka hespa beza nizane
Ey êş tu dur nemîne were pêş.
Sayfa 28Kitabı okudu
