“Etrafta derin bir sessizlik oldu,sonra kalplerinden gelen ince,hazin seslerle:
Güzel Türkistan sana ne oldu?
Hiç vakitsiz güllerin soldu.
Bilmem niçin kuşlar ötmez bahçelerinde,
Ah,bahçelerinde...
türküsünü söylediler.
O türküyle ruhum vücudumdan ayrılıp uzaklara, tâ uzaklara , Türkistan’ın solmuş, kuru ve susuz bahçelerine uçmak istedi...”
Sayfa 95 - Ötüken