Artık aldırmıyorum söylenen hiçbir söze
Hatta binilen trenlerin
Hangi kente ve nasıl gideceğine bile
Yıllar boyu hep aynı yılgın sesler
Soldu dediler
Öldü dediler
Bitti dediler
Her şeyi dediler ya demesi ne
Yaşayan kimdi bütün bu yangınları
Söylemediler
Gözlerine düşmüş gözlerimi bile göremediler
Ve o günlerde, daha önce olduğu ve daha sonra olacağı gibi oldu, Karanlık yeryüzüne çöktü, insanların yüreklerini ağırlaştırdı, yeşillikler soldu, umut öldü.
Sayfa 13Kitabı okudu
"Bilmiyorum neden bu kadar yorgun, bunca kederliyim ama... anlayın işte korkunç bir keder bu! Daha yirmi sekiz yaşındayım... utanıyorum; inanın kendimi böyle güçsüz... cılız hissetmekten öyle utanıyorum ki... İçimde, yüreğimde bir boşluk var... Her şey kurudu, soldu... böyle hissediyorum ve bu da hasta ediyor beni! Nasıl oldu da bu... bu boşluk, sezdirmeden büyüdü yüreğimde..."
“Sonra her şey soldu, donuklaştı ve yok oldu.”
Annem ölünce evimiz ev olmatan çıktı, ruhunu yitirdi, bir pansiyon sıradanlığına dönüştü. Annem, evimizin duvarında asılı bir Kur'an'ı Kerim gibiydi ve oradan inince duvar buz gibi soğuk oldu. Hakikatimiz parçalandı, efkarımız arttı, suretimiz soldu, inşirahımız ortadan yarıldı, kalbimiz kurudu, mekânımız daraldı...
Sayfa 35Kitabı okudu
Mezopotamya coğrafyasında, gün soldu, çirkinlik alevlendi, diller dağlandı, beyinler kelepçelendi. Hak,hukuk karanlığın oyuncağı oldu. Karanlık kök saldı bedenlerde, irade kırıldı ve tokmakla ezildi.
“Etrafta derin bir sessizlik oldu,sonra kalplerinden gelen ince,hazin seslerle:
Güzel Türkistan sana ne oldu?
Hiç vakitsiz güllerin soldu.
Bilmem niçin kuşlar ötmez bahçelerinde,
Ah,bahçelerinde...
türküsünü söylediler.
O türküyle ruhum vücudumdan ayrılıp uzaklara, tâ uzaklara , Türkistan’ın solmuş, kuru ve susuz bahçelerine uçmak istedi...”
Sayfa 95 - Ötüken
1815'te Endonezya'daki Sumbawa Adası'nda, görkemli Tambora Dağı'nın … patlaması … İki yüz kırk kilometreküp kül, toz ve kum dumanı atmosfere karışıp güneş ışınlarını bloke etmiş ve Yerküre'nin soğumasına neden olmuştu.
… Bahar hiç gelmedi, yazın hava hiç ısınmadı. 1816 yazsız sene oldu. Ekinler her yerde sararıp, soldu. … Her şeye rağmen küresel sıcaklık yalnızca 1 santigrat derece düştü.
Artık aldırmıyorum söylenen hiçbir söze
Hatta binilen trenlerin
Hangi kente ve nasıl gideceğine bile
Yıllar boyu hep aynı yılgın sesler
Soldu dediler
Öldü dediler
Bitti dediler
Her şeyi dediler ya demesine
Yaşayan kimdi bütün bu yangınları
Söylemediler
Gözlerine düşmüş gözlerimi bile göremediler
Dost aşkından âlem doldu her bir aşık ondan oldu
Aşksız biten çiçek soldu aşk iledir dosluk hoşu
Sayfa 165Kitabı okudu
