Akıcı bir dil, şahane betımlemeler, farklı ve zekanın gostergesı şahane bır mızah…Ne ısterım ki bır anlatımdan daha. Konusu da benım için ilgınç. Ölümsüzlük arayışı. ‘Doğmak ve ölmek kolaydı.Zor olan hayatın kendısıydı.” diyor yazar. Hayat içinde olume karşı duran Alobar, Kudra ve Tanrı Pan… İnsan romanı okurken altını çizdiği satırlarda ölüme karşı gelebılırmış gıbı hissedıyor. Kendıme not aldıgım bolca satır ile romanı okurken hem eglendım hem de çokça düşündüm. Not düşelim son satırları buraya da”Doğduğumuz zaman yuvarlak, keskin,saf bır yüzümüz vardır. İçimizde evren bılıncının kırmızı ateşi yanar durur. Ama yavaş yavaş, bizi, ana babalar yer,okullar yutar, sosyal kuruluşlar emer, kötü alışkanlıklar kemirir,yaş ise tüketır. Sindirildiğimiz zaman, tıplı ineklerdekı gıbı altı mideden geçtiğimiz zaman pis bır kahverengı tonunda çıkarız.” Ve kıtapta bolca pancardan bahseder yazar. Pancardan almamız gereken esas ders nedır dıyorsanız kıtabı okumanızı tavsiye ederim:)
