"Kimi zaman, içini bir duygunun sardığı olurdu. Bu duygu söze dökülür, ama altında yatan ve dünyayı ikna etmeyi sağlayabilecek mantık susukun kalırdı."
"Sus, kimseler duymasın.
Duymasın ölürüm ha.
Aydım yarı gecede
Yeşil bir yağmur sonra...
Yağıyor yeşil.
En uzak, o adsız ve kimselersiz,
O yitik yıldızda duyuyor musun?
Bir stradivarius inler kendi kendine,
Yayı, reçinesi, köprüsü yeşil.
Önce bendim diyor ve sonra benim... Ölümsüz, güzel ve çetin.
Ezgisidir dolaşan bütün evreni,
Bir çiğ tanesiydi düşlerim,
Işıltılı ve titrek...
Ama papatya yaprağının beyazında,
Kardelen kadar güçlü bu yürek ama kırdılar dalımda herşeye küskün herşeye susukun