Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Merhaba 1K ailesi! Bugün sizlere Ayfer TUNÇ'UN Osman adlı eserini yorumlayacağım. PDF şeklinde okudum.
Osman... Ne desem ne yazsam bilmiyorum. Ama bildiğim tek şey var, seninle resmen arkadaş oldum! Seninle ağladım, seninle güldüm, yeri geldi seninle küfür ettim, seninle o kaza anını yaşadım.. Osman ile tanışsaydım, ben yanındayım derdim, çünkü Osman ile ortak özellikler taşıyoruz, Osman'ın annesi de kanserdi, bunu okurken o duyguyu, o üzüntüyü iliklerime kadar yaşadım. Osman'a sımsıkı sarılmak isterdim, her şey iyi olacak demek için...
Sana kızsam mı, üzülsem mi bilmiyorum Osman, kendi hayatını kurmak isterken planlar değişti, hayat seni durduğun noktadan çok başka bir yere getirdi.. İlk aşkı Şebnem ile tattın, sonrası ise tam bir facia! Hayat Osman'a iyi davranmadı, yazdığı defterlerde bunu okurken hissettim; "Güzel değil yaşamak. Ya da güzeldi bir zamanlar." dediğinde de bu duygu vardı.. Seninle tanışmak, seninle her duyguyu tatmak çok güzeldi Osman, şarkılarını dinlemek bile harikaydı!
Ayfer TUNÇ'UN değerli eserlerini, daha doğrusu üçlemeyi bitirdim. Ba yıl dım! Hele ki Osman.. okumaya ara verince bile aklımda hep kitap vardı, acaba şu an ne oluyor, ya da ne olacak diye düşündüm. Biliyor musunuz yeri geldi sırf Osman'a duyduğum üzüntüden dolayı kendimi de mutsuz hissettim; kitabın içine dalıp Osman'ı oradan çekip almak istedim.. Galiba ben kitabı okumuyor, adeta yaşıyorum. Ayfer TUNÇ, kalemiyle bunu bana hissettirdi, okumayan varsa lütfen okusun, okuyun, keyifli okumalar diliyorum.
Defne SUMAN'ın Emanet Zaman romanı okuma grubumuzun Mart ayı kitabıydı.Okuyan 13 arkadaşımız da aşırı memnuniyetsizliğini ve rahatsız olduklarını dile getirdi.Nedeni ise kesinlikle taraflı yazılmış olması.Başta karmaşık olsa da dili ve kurgu fena değil dedim.Özellikle ben İzmir Bornova da yaşadığım için burada yaşayan Levantenler,Frenk ve
Kendine ait sözü olmayanlar ancak başkalarının söylediklerinin ekosu olurlar!
Kitap çok etkileyiciydi. Özellikle bulunduğumuz şu mübarek Ramazan günlerinde,tam da okunması gerekenlerden.
Insanın kendine yaptığı ruhani bir yolculuk.
Yine bu şahane kitap seçimini yapan içimdeki "Ben"e müsaadenizle buradan gönülden teşekkür ediyorum:)
Gelelim kitaba..
Önce şunun bir altını çizeyim.Yazara ilk başta önyargılı bakmış,
Allah kahretsin ne okudum ben ya. Gerçekten daha sayfa 70te kitap bıktırdı kendinden. Atmosfer olarak harika bir kitap ama tek iyi yönü bu. Hiçbir kurgu, merak unsuru yok. Olayların düzgün bir akışı dahi yok. Sadece uçsuz bucaksız betimlemeler var. Kurgusu olsa çok güzel giderdi bu betimlemelerle ama maalesef...
Büyük bir bütçeyle filmi yapılsa, büyüleyici sahneler ile arkaya hafif bir epik senfoniyle unutulmaz bir iş olabilir. Ama kitap olarak tam bir facia.
Kitapta diyaloglar çok az. Fantastik bir evrende daha fazla fantastik karakter ve öge bekledim ama o da pek yok. Kitabın "Unutulmuş" Fantastik Klasikler serisinde olmasının bir sebebi varmış gerçekten. Keşke unutulmuş olarak kalsaymış. Modern fantastik edebiyatta elflerden bahsedilen ilk kitap. Klasik yapan özelliği bu. Ama okumasanız daha iyi olur.
Selamlar, yeni bir serinin ilk kitap incelmesi ile sizlerleyim. Ancak bunun öyle hevesle yazdığım incelemelerden biri olmadığını belirtmek istiyorum.
Öncelikle kitaptan kısaca bahsedeyim.
Başrol kız Ava neşe dolu sevgiyle büyümüş bir kızdır. Abisinin gönüllü olarak bir yıllığına yurt dışına gitmesi ve kız kardeşine göz kulak olması için en yakın arkadaşı Alex'i kendi evine taşındırtması beklenmedik bir harekettir. Ava bunu öğrenince sinirlenir ama itiraz edemez. Zamanla da bu ikili yakınlaşır vs.
Kendi yorumlarıma da gelirsem önce karakterlerle ilgili konuşayım.
Ava tam anlamıyla hayat dolu, neşeli bir kız,
Alex ise tam tersi, otorite sahibi, duygularını hiçbir sekilde yansıtmayan, çok zeki, robot bir karakter. (Bu adama hayran olan biri var mı gerçekten?)
İki karakter birbirinden tamamiyle bağımsız ancak zıt kutuplar birbirini çeker derler bir şey demiyorum.
Ama kitap gerçekten okunacak bir şey değil bence. Çok abartıldı, keşfetime sürekli çıktı ve sorduğum herkes de oku dedi. Ama tam anlamıyla facia. Alex'ten tiksindim resmen. Ava için o kadar saçma şeyler söylüyor ki. Asla ısınamadım karaktere. Ve kitap akmıyor. Sıkıcı. Sadece cinsel içerik var. Herhangi bir duygu vs. yok. Boşuna heveslenip de almayın derim. Paranızı boşa harcamış olursunuz.
AKSAYAN DEVRİM
Seyatte olduğum için çok az bir kısım kalmasına rağmen kitabı bitirip sevgli @ipekdadakcı’nın #dünyakladikleriokumakulübü’nün kitaba dair toplantısına dahil olamadım ama kitap beni çok yordu. Açlık, sefalet, burjuvalara acımasızca yapılan kıyım ezilenin gücü eline geçirince uyguladığı zulum ve en fenası "CEHALET" tahammül sınırlarımı
İsmail Saymaz’ın Şehvetiye Tarikatı’ndan sonra okuduğum Kimsesizler Cumhuriyeti isimli kitabı ile tarikat yuvalarında geleceğimiz olan çocuklarımızın yaşadıklarını okudukça kanım çekildi. Biz nasıl bu hale geldik neden bu hale geldik diye düşünmeden edemiyor insan.1950 yılından itibaren Demokrat Parti ile cemaatler, tarikatlar hortlamaya
Macar yazardan okuduğum ilk kitap. Belirsiz bir yer ve zamanda,belirsiz bir savaşın ortasında büyükannelerine bırakılan dokuz yaşlarındaki ikizlerin hayatı etrafında savaşı,cinayeti,işkenceyi, ensesti okuyoruz. Kitabın okunması ne kadar kolayda sindirilmesi de aynı oranda zordu. Aslında yazarın da tam olarak dediği gibi; " Başımıza gelenleri ifade edecek bir kelime bulamadım henüz.Felaket,facia,trajedi diyebilirdim,ama buna sadece "Şey" diyorum,çünkü bir adı yok. " Yani aynen böyle.
Kitabın benim açımdan en ilginç yanı ilk kitapta anlatıcının birinci çoğul şahsı kullanması oldu. İkizler sanki her şeyi aynı anda yaşayıp, anlatıyorlar gibi.
Kitapların sonunda bir miktar ters köşe ve beklenmedik durumlar var.
Benim açımdan kitap ortalama kaldı.İlk kitaptaki anlatım dili her ne kadar ilgimi çekmiş olsa da sonraki karışıklık beni biraz yordu.
Yine de bu kitaptan hatırlayacağım şu tatlı alıntıyla bitirmek istiyorum.
" Şuna inanıyorum ki bütün insanlar dünyaya en azından bir kitap yazabilmek için gelmiştir,başka bir şey için değil.İster sıradan ister çok güzel olsun,önemi yok,yazmayan kişi yitik insandır,iz bırakamadan gelip geçer. "
İnsanoğlu kendini fazla ciddiye alıyor,
Toplumsal mevzuları eleştirebilmek için evvela Alper Gezeravcı’nın olduğu noktadan yeryüzüne inmek lazım zira kitaptaki eleştiriler öyle uçuşlarda. Etliye sütlüye çarpık biçem kazandıran manasız dokunuşlar ve bazen de bildiklerimizi yineleme— bilakis yaşam çıkmazının bunaltıcılığına dair tahlilleri bana geçmeyi başardı. Belki biraz dağınık, yılgın
Daha birinci bölümden yavan geldi kitap. Çok akıcı olmasını beklediğim hikaye devrik cümleler ile katledilmiş. Hikayeden çok taslak gibi. Başlarda belki çevirmen iyi değildir diyordum ama bence metin sıkıntılı. Yazar adeta “Herkes kitap yazmamalı veya yazamaz.” hipotezine örnek oluşturmak için özel çaba harcamış. Tam biraz ısınıyorum o da zoraki birden çok alakasız bir cümle geliyor dağılıyorum. Akmıyor hikaye, tam tıkandığı yerlere biraz gizem serpiştirilmiş arkası gelmiyor havada kalıyor olaylar. Başlangıcı facia, daha kitabın başında bir alışveriş bölümü var ki sırf hacim için yazılmış bence. Adam alışveriş listesinden bölüm yazmış. Ulusal Kitap Ödülü Finalisti yazıyor kapakta, bu nasıl jüri, bu kitap tek başına katılsa yarışmaya yine finale kalamaz. Finali de bir acayip tam hareketlenme başladı derken bitti. Kısacası paranızı ve daha önemlisi zamanınıza yazık...
Filmi izledim kesinlikle ana fikri alıp yeni bir yazara jilet gibi bir senaryo yazdırmışlar. Kitap bu şekilde yazılsaydı yok satardı… Filmi harika.
Müslüman Doktorlar Birleşin
Bekir Hoca’dan Allah razı olsun, samimi müslümanlığı ve mevzu bahis edilen konularda elini taşın altına koyduğu için. Her şeyin Müslümanca yorumu gereklidir. Burdan yol alarak yaptığımız işleri teraziye koymak, doğrusunu-yanlışını göstermek ve bunu yaparken kökleri sağlam bir meselenin zemininde yapmak gerekir. Bunun ne kadar zor olduğunu bildiğim
Muhadarat, Fatma Aliye Hanım'ın kaleme aldığı önemli romanlardan biri. Önemi, konusunun orijinalliği olmasa da yazıldığı dönem göz önünde bulundurulduğunda bugün hâlâ nelerin değişmediğini göstermesi bakımından nazarıdikkati çekiyor. Zira roman, evliliklerin tarafların isteği doğrultusunda yapılması gerektiğinin canlı kanlı bir örneği.
“Bir ağaç ne kadar yaşar? Bir kuşun ömrü ne kadardır? Hiçbir fikrim yok. Ya insan ne kadar yaşar?”
“Ölenler ile gidenler arasındaki tek fark bu, değil mi?Ölmeyenler geri döner…Ama yokuklarında ölüp ölmediklerini nasıl bilebiliriz?”
“Başımıza gelenleri ifade edecek bir kelime bulamadım henüz. Felaket,facia,trajedi diyebilirdim, ama buna sadece
160 syf.
7/10 puan verdi
Artık Sabahattin Ali’nin tüm romanlarını okumuş olduğum ve üçü arasında bir sıralama yapmam gerekse İçimizdeki Şeytanla diş dişe bir mücadeleyle ikinci sıraya koyacağım severek bitirdiğim ustaca kaleme alınmış bir eser.
Hayatı bir insanda bulmayı çok iyi anlatan, o insandan önce ve o insan varken birinin nasıl değişebileceğini gösteren Raif ve onun hayatını anlamlandıran Maria’nın aşkını konu alan kitapta sık sık kendimi gördüm ve Raif’ten daha şanslı olduğumu çünkü hayatımın anlamını yitirmediğimi hemen yanı ucumda olduğunu bildiğim için şükrettim.
Sevdiğim bir bölüm: Çocukluğumda kurduğum hayallere benzeyen, fakat onlara nazaran daha delice, daha saçma ve daha kanlı şeyler tasavvur ediyordum: Gece, tam onun Atlantik’te numara yaptığı sıralarda, kendisini telefona çağırmak, rahatsız ettiğim için af diledikten sonra, kısaca veda ederek, mikrofon başında kafama bir kurşun sıkmak, ne güzel olurdu! Bu müthiş sesi duyunca, evvela ne olduğunu anlamayarak bir müddet duracak, sonra deli gibi “Raif! Raif!” diye bağırıp benden bir cevap almaya çalışacaktı. Yerde son nefesimi verirken ihtimal ki, bu sesleri de duyar ve gülümseyerek ölürdüm. Benim nereden telefon ettiğimi bilmediği için çaresizlik içinde çırpınacak, polise haber veremeyecek ve ertesi gün elleri titreyerek gazeteleri karıştırıp, esrarı çözülemeyen bu facia hakkındaki tafsilatı okurken kalbi nedamet ve yeis içinde çırpınacak, ömrünün sonuna kadar beni unutamayacağını, kendimi kanla hatırasına bağladığımı anlayacaktı.
