Yatıyorum, sonra uzun yıllardır yaptığım gibi kafamda Lucas’la konuşuyorum. Söylediklerim aşağı yukarı hep aynı şeyler. Öldüyse çok şanslı olduğunu, onun yerinde olmak istediğimi söylüyorum tekrar. Parsayı topladığını, işin en güç yanının bana kaldığını söylüyorum. Hayatın tümüyle gereksiz olduğunu; anlamsızlık, aldanma, sonsuz acı demek olduğunu; aklın alamayacağı kötülükte Varolmayan bir Tanrı’nın icadı olduğunu söylüyorum ona.
Sayfa 366