TEPKİLERİMİZ
★ Klasik tepki: "Sıraya geç kardeşim."
★ Neoklasik tepki: "Şeker kardeşim sıraya geçiver."
★ Realist tepki: "Sıra var."
★ Sürrealist tepki: "Sallandıracaksın bunlardan ikisini Kızılay'da bak bir daha yapabiliyorlar mı?"
★ Romantik tepki: "Beyefendi galiba sırayı görmediniz."
★ ... Modern tepki: "Efendim insanımız eğitimsiz. Halbuki Avrupa'da..."
★ Postmodern tepki: "Sırana geç lan ayı!"
★ Uzlaşımcı tepki: "Acelesi olmasa öne geçmezdi, üzmeyin garibi..."
★ Devrimci tepki: "Altyapı sorunları çözülmeden halkımız sıraya geçmez. Devrim olunca herkes hizaya gelecek."
★ Kaderci tepki: "İki dakika fazla beklesek kıyamet mi kopar? Kısmetse hepimizin işi görülür."
★ Felsefeci (septik kuşkucu) tepki: "Ön ve arka kavramları görecelidir. O tarafın ön taraf olduğuna kim karar verdi? Öne geçtiğini zanneden, aslında arkaya geçmiş olabilir."
★ Kantçı tepki: "Efendim, algılanmayan şeyler yok demektir. Bakmayın o tarafa,adam yok olur."
★ Kötümser varoluşçu tepki: "Herkes bir gün ölecek. Onurlu bir şekilde bekleyin. Bir gün o adam da ölecek."
★ İyimser varoluşcu tepki: "Sıkmayın canınızı, şu anın tadını çıkarmaya çalışın. Bakın ne güzel hayattasınız ve birileri önünüze geçebiliyor."
★ Hümanist tepki: "İnsanlık bir bütündür. Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için. Dolayısıyla birimiz öne geçince, aslında hepimiz öne geçmiş oluyoruz."
☆ Sizin tepkiniz ne olurdu?
Gökhan Özcan-Selfie
Hayat artık müptelası olduğumuz bir seyirliktir.
İnsan yaşamaya hiç zamanı olmayan bir seyircidir.
Duygularımız başkalarının duygularıdır.
Fikirlerimiz ıslah edilmiş standart fikirlerdir.
Tepkilerimiz güdülenmiştir.
Sevgilerimiz yönlendirilmiştir.
Basmakalıp cümlelerle konuşur, paket ifadelerle meramımızı ifade ederiz.
Aslında
Tepkilerimiz rutin bir hal almaya başladıktan sonra davranışlarımızı yönlendiren düşüncelerimizin farkına varmayız.
Sayfa 55
Tepkilerimiz yalnızca savaş ya da kaç seçeneklerini içerseydi, yaşamımız büyük bir kısmını yaralı , sakat veya bitap bir halde geçirirdik .
Sayfa 46Kitabı okudu
Tespit Gibi Tespit
Biliyorum ki hafızası çok zayıf bir halkız! Bizim tepkilerimiz nasıl biliyor musun? Hani kanlı ve derin bir yaranın üzerine yara bandı yapıştırırsın sonra o yara bandını değiştirmen icap eder! O yara bandını ne kadar sert ve ani çekersen acı
da o kadar kısa sürer ya tam da öyle işte. Acıları çok sert ve ani yaşıyoruz, abartılı tepkiler veriyoruz ama kısa sürüyor!
Sayfa 33Kitabı okudu
Suçu Neo-kortekse Atın
Neden insanlar bu farklı tepkilerin içine hayvanlar gibi doğallıkla girip çıkamazlar? Bunun nedenlerinden biri bizim fazlasıyla gelişmiş neo-korteksimizin (rasyonel beynimizin) çok karmaşık ve güçlü olduğu için, korku ve aşırı kontrol söz konusu olduğunda, sürüngen iç nüve tarafından üretilen gizil yapıcı içgüdüler ve tepkilerle çatışmasıdır. Neo-kortek- simiz bazı nispeten nazik içgüdüsel tepkilerimizi kolayca ezip geçebiliyor enerjinin boşalmasını sağlayarak travmanın iyileşmesini sağlayan içgüdüsel tepkilerimiz de bu nispeten daha nazik içgüdülerimiz arasında bulunmakta. Bu boşalım süreci amacına hizmet etmek üzere harekete geçecekse, bu hareket sürüngen beyin tarafından başlatılıp teşvik edilmeli. Neo-korteksin yapması gereken ise içgüdüsel bilgiyi kontrol etmek yerine ayrıntılarına girmek olmalıdır.
Neo-korteks tehlike ve tehdit karşısında içgüdüsel savunma tepkilerini (savaş, kaç ya da don) aşacak kadar güçlü değildir. Bu bağlamda biz insanlar, hayvanlardan bize kalan mirasa karşı kaçınılmaz bir bağlılığa sahibiz. Hayvanlar bazı boşalım biçimleriyle normal doğal fonksiyonlarına geri dönmelerini engelleyecek kadar fazla gelişmiş bir neo-kortekse sahip değiller. İnsanlarda travma oluşuyor çünkü başlayan içgüdüsel döngünün tamamlanmasına izin verilmiyor. Neo-korteks bu içgüdüsel tepkilere dair döngünün tamamlanmasını engelledi- ğinde bizler travmatize oluyoruz.
Duygularımızın canlı dünyası, korkularımız ve tepkilerimiz, kendi faunasına sahip büyük bir orman gibidir. Biz bu hisleri, yoğun varlığımızın yeşillikleri arasından fırlayarak korku içinde ürkek ürkek dışarıya bakan ya da sinsice sıvışan ve kurnazlıkla sezdirmeden ava yaklaşan ve bizi bilinmeyen benliğimize bağlayan birer vahşi hayvanmış gibi deneyimleriz. Pau! Shepard
Günaydın Yaşamak!
Hayattaki bazı aşamalardan geçtikten
sonra, artık eskisi kadar üzülmeyiz,
kırılmayız. Şaşırma kotamız dolmuştur.
Sakinleşip, olayları göğsümüzde
yumuşatma yetisi kazanmışızdır.
Çabuk parlayıp çabuk sönmeyiz.
Tepkilerimiz alelusuldur. Bu evre,
yaşamın en güzel evresidir..
